Japoniako sukaldaritzara hurbiltzen

Gorka Gomezek (Hernani, 1973) hilabete darama lanean Fukuokako hotel bateko sukaldean. Sergio Calderonek bezala, DonostiakoLuis Irizar sukaldaritza eskolan egin zituen sukaldaritza ikasketak. Hotelaren ekitaldietakoeta ezkontzetako kartak egiteaz arduratzen da. Hasi berria dalan horretan, baina gusturadago. Astelehenetik ostiralera 10:30etik 21:00ak arte lan egiten du. Asteburuetan, berriz, ezkontzak izaten ditu, eta 08:00etan edo 09:00etan hasten da beharrean, eta 21:00etan bukatzen du. Astean bi egun izaten du jai.

Ikasketak burutu eta geroTxinara joan zen lanera, Luis Irizar eskolako irakasle Josetxo Lizarretak bultzatuta. Bi urte egin zituen Pekinen, eta Euskal Herrira itzuli zen. Gero, berriz Txinara itzuli zen, iparraldera, Tarian hirira. Han bost urteegin zituen,maitasuna topatu zuen arte. Japoniako neskabat ezagutu zuen, maitemindu, ezkondu eta biak Japoniara joan ziren.

Egun, Fukuoka hirian bizi da, Kyhshu uhartean. Duela hilabete arte jatetxe latinoamerikar batean lan egiten zuen. Hura utzi, eta Quiet Style hotelean hasi zen. Japonieraz mintzatu ez arren, lana onartu zuen. Ekitaldi eta ezkontzetako kartak egiteaz arduratzen da. «Ez da eguneroko menuak prestatzea. Eskaera jakin batekin lan egiten duzu eta hilabete bat edo bi lehenago badakizu zenbat jende etorriko den eta zein izanen den menua. Egunero sukaldean egotea baino errazagoa da».

Hizkuntzarekin moldatu ez arren, hoteleko sukaldean ez du arazorik. «Sukaldaritza mistoa egiten da, japoniarra eta Mendebaldekoa nahasten dira. Ez da oso-oso japoniarra. Menu mistoak izaten dira».

Egun, zailena «hizkuntza» dela dio. «Dena japonieraz dago eta erdi galduta nabil, baina lanean adibideen bidez edo keinuka elkar ulertzen dugu. Ingelesez, edo japonieraz dakizkidan hitz gutxiekin moldatzen naiz», dio. Hotel batean lanean ari den lehen aldia da. Beti jatetxeetan aritu da, eta lan egiteko modua ezberdina da. Batez ere, garbitasun eta segurtasun kontuetan. «Garbitasunaren eta segurtasun sistemaren jarraibideen 20 orriko txosten bat eman zidaten. Emazteak itzuli zidan. Jatetxeetan garbitasuna eta egokitasuna asko zaintzen badira, hotel batean, are gehiago».

Bere taldean zortzi lagun daude menuak prestatzeko, eta jatetxean beste 12 lagun.

Japoniako kultura eta lan egiteko moduetara ongi moldatzen ari dela uste du. «Gauza batzuetarako nahiko zorrotzak dira. Protokolo bat dute lanean, eta oso diziplina zorrotza. Dena esandako denboran egiten dute». Dena dela, lan berrian ikasteko aukera baliatu nahi luke Gomezek. «Beste kultura eta sukaldaritza mota bat dute. Oinarriak eta teknikak ezberdinak dira, eta pozik nago. Asko emango didala uste dut».

Etorkizunerako duen ilusio handiena bere jatetxea izatea den arren, oraingoz Japonian geldituko dela esan du. «Oraingoz, neure burua Japonian ikusten dut. Sukaldari gehienen ilusioa beren jatetxea izatea da. Erraza, ezta? Dena ondo badoa, akaso egunen batean lortuko dut».