Mimosa loretan

Joan den igandea. Otsailaren hastapen. Hazparne, Beskoitze inguruetarik Ahurtira buruz doan errepidean. Eguzkiaren lehen printza epelak. Zeruaren urdin. Airearen perfumea. Landare eta zuhaitzetan izerdia goiti abiatzeko prest. Eguzkia. Neguko iluntasunetik jalgitzean eguzkiaren argia oparia balitz bezala dut errezibitzen aurpegian. Primaderaren heltzearen lehen hozidura. Eguzkiaren zaporatze. Errepidea, mendixken gainetan barna badoa hegiz hegi itzuli mitzulika. Pentze berde musker, larre eta sasi berde ilun. Gaztaina kolorezko alor. Arbolen adarrak oraindik ilun eta biluzi. Eguzkiz bainatuak bazterrak. Eta horizontean, ene eskuinetik, eguerdi aldera: Pirinioetako mendi gailurren zerrenda zuria. Itxura miresgarri. Errepidearen bi aldeetarik, artaldeak. Zaldiak. Arratsalde erdian gara. Airatua argi hastetik emeki emeki, arratsean etxeetaraino apaltzen den, laino zurixka. Errepideari segi, bihurgunez bihurgune bagoaz Belokeko abadiara. Lehen etxeak.. Auzoko laborari etxea. Ardiak belaietan barreiatuak. Punttu xuri. Hainbeste denbora badu (bi urte ? hiru ?) ez naizela hona jin. Beloke, emokatua bezala mendixka berdeen arteko xokoari. Fraide gehienak paseora atereak dira aro ederra baliatuz. R. sartzeko leihatilan da, beti bezala, bisitarien gidatzen ari. Alai eta ezti. Euskara loriagarrian mintzo dela erraten diot. Kontsonanteen ahoskatzeko moldea. Fraseologia osoa. Gaur gure leku hauetan gutitan entzuten den euskara. «Ttipitan etxean ez dut bertzerik ikasi!». R-ek lore horiz apaindua den mimosa adar ttipi ttipi bat ezarria du, leihatilari hurbil,urik ez duen edalontzian. «Mimosa adarra xukatuzait edalontzian. Ederra zela iruditu zait. Atxiki dut...».