Aguilar de Campoon, Gasteiztik ia 200 kilometrora dagoen Espainiako herri batean, ez zegoen beste hizpiderik; hauteskundeetarako bi aste falta zirela, alderdi politiko guztien kartelak pintura gorriz estalita agertu ziren, eta herriko leku ugaritan, pintaketak ETAren siglekin. Pintaketek «era guztietako komentarioak eta zurrumurruak» eragin zituzten, tokiko prentsaren arabera, eta, gertatutakoa ulertu nahian, azaltzen zuen ohikoa zela euskal herritarrak herrian ikustea. 1977ko ekainaren 1a zen, eta ETA kanpainako hizpide bilakatu zen herri hartan.
46 urte geroago, ETAk bere jarduera armatua eten eta 12 urtera, ETA kanpainan sartu da. Sartu dute. EH Bilduren zerrendak eta ETAko kide ohiak dira gai nagusia Palentziako herri horretako kazetan, baita Madrilgo eskuineko hedabideetan ere, Espainiako debate politikoa koordenatu horietan mugitzen ari baita hauteskunde kanpainaren bezperan. Hiztegi zaharrari hautsa kenduta, gainera: «kutsatutako» hautagaiak, zilegitasunik gabeko zerrendak.
2023ko udal hauteskundeetan ere ETAren mamua astinduz hasi da kanpaina; Madrilen bezala Galdakaon. Kontua ez baitira zerrendak edo webguneetako sailkapenak, baizik eta batzuk prest daudela iraganeko indarkeria eta hark eragindako oinazea azken tantaraino zukutzeko, gaiari ustezko errentagarritasun politikoa ateratzeko. Hitz egin daitekeelako memoriaz; areago, hitz egin delako —udaletan— oroimenaz, egiaz, aitortzaz, eta hori osasungarria ere izaten ari delako sarri; baina batzuek ez ote duten nahiago memoriaz polemizatu eta kategoria eta lerratze zaharrei eutsi, garai bateko hauteskunde emaitzen nostalgiaz.