Arratsaldeko laurak dira. Bero sapa pilotalekuaren kanpoaldean, 30 bat gradu egingo ditu, pentsatu dut nire artean, eskerrak iparraldeko brisari, batek daki bestela. Aparkalekua hutsik, bizpahiru auto izan ezik. Bista altxa eta, eraikinaren fatxadan irakur daiteke: JOSTALDI PILOTALEKUA. Gainean, oihal batean, irakur daiteke: Hondarribia Jai-Alai, hiru hizkuntzetan iragarkiak zera dio: ostiral guztietan, uztaila eta abuztuan, zesta-punta partidak, 20:00 etan-

Sartu naiz pilotalekuan. Beroa itogarria da, jasanezina, suediar sauna baten antzekoa. Pilotaren hotsa hormen kontra, oihu batzuekin nahasten da: “Sartu”!… “Irten¡”… gero eta ozenago… korridoreak kantxara eramaten du. Lau pilotari, lau ausartak, kolore desberdineko elastikoekin berebiziko partida jokatzen ari dira. Harmailak hutsik daude.

Bi pilotari urrutitik etorriak dira, Mexiko hiriburutik. Beste biak euskaldunak dira, gipuzkoarrak, hondarribiarra bat, errenterirara bestea. Duda sartu zait, bertan geratu edo inguruko kafetegi batera joan, aire egokituaren abaro bila. Geratzea erabaki dut.

Bizkarra erabat izerdiz blai sentitzen dut. Nire buruari galdetzen diot nola sentituko diren lau ausartak, ordu horretan, halako hotz-beroetan. Zer motibazio sentitzen ote duten.

Daniel Inclan eta Eduardo Cordovak, bi mexikarrak, badakite saio hauen mende dagoela sailkapena datorren urrian Bartzelonan jokatuko den Munduko Zesta-punta Txapelketarako. Lehendabizi Mexikon jokatu beharko dute Txapelketa Nazionala. Irabaziz gero, Bartzelonan izango dira.

Eduardo Cordovak atzean jokatzen du, 30 bat urte izango ditu, gerri-bueltan nabaritzen zaio kilo batzuk soberan dituela. Uniformeak egiten dituen entrepresa bateko nagusia da. Konfiantza handia dauka sailkatzeko, bikote ona osatzen dutela. Gainera, egun hauetan saio asko egiten ari dira, aukera ematen dieten une eta egun guztietan. Dagoeneko, Biarritz, Mutriku, Gernika, Zumaian aritu dira entrenatzen…

Daniel Inclan abokatua da, Samuel Inclan handiaren lehengusu propioa,

—Mexikok eman duen puntista onenetakoa— nekatuta omen dago, bart Biarritzen entrenatzen aritu ostean afaria, gero parranda txiki bat ere bai. Beteranoa da Inclan, berrogei urte paseak. Antzematen da ofizioa ezagutzen duela, zeharkako errematea, errebotea bi eskuekin, erraz mugitzen da kantxan, gazte debutari baten sasoiaz.

Biek jokatu dute profesionaletan joan den denboraldian Mexiko hiriburuan.

Beste lekuetan, beste kiroletan, tenperaturak hain gora egiten duenean, gizakiaren osasuna arriskuan jartzen denean, eten egiten da jokoa. Hemen ez. Barregura ematen didate muturreko kirolek hau ikusita. Lau ausartek berearekin jarraitzen dute, lagunak aldatu eta segi aurrera, atsedenik hartu gabe.

Oier Enrique errenteriarra da, gaur du oporretan lehenengo eguna. Ondartzara edo mendira joan ordez, entrenatzera etorri da, gustatzen zaiona egitera. Urteak darama horrela, pilotari bezela edo monitore lanetan. Gaur sparring lanak egitea egokitu zaio Mexiko maila gorenera eraman nahi duen bikote batentzako.

Antton Agueda da Oierren atzelaria, 25 urte ditu eta injeniari elektronikoa da. Antton, Yoni Amboagerekin batera, biak hondarribitarrak, Hondarribiako Pilota Eskolaren alma materrak dira. Nire buruari galdetu diot zer litzateke pilota bolondres horien gabe… Aurten sekulakoa lortu dute. Hondarribia eraman dute Herriarteko txapelketara, zesta-punta modalitatean

Lanak bere fruituak ematen dituela, irakurri dut pilotalekuaren sarreran.

Ordubete pasea daramate jo eta ke, korrika barrura, zabalera, aurrera, paretan gora, erreboteatzen, erremateak egiten… Halako batean Antton kantxatik irten da eta ur botila bat eskaini dit. Ezetz esan diot nahiz eta deshidratatzen egon. Solidaritatez, errukituta sentitu naiz, izerdi patsetan egon arren.

Beste ordu erdi bat joan da, bostak eta erdiak dira jada. Gustatuko litzaidake berriketan egitea beraiekin, euren bizitzaz pitin bat gehiago jakitea, baina osasuna dut jokoan. Berriro diot, barregura ematen didate muturreko kirolek. Hondarribiko Jostaldi pilotalekura etor daitezela, hartu zesta eskuan eta hasi astintzen, lau ero horiek egiten ari diren moduan, helburu desberdinarekin baina pasio berberaz.