Antza denez, erdiminetan fortzepsi ekin zioten

Bake beligerante bat, otoi! Ez ezazue dena konpon etsai elkarrizketetan.

Zenbat eta serioago aztertu egoera, hainbat eta gehiago egin barre. Babes zitzaion, naski, karkara-barrea. Babesik ez, aldiz, karkara-konbultsioen aurrean.

Nekeak jota dauden gerlarientzat, benetako bakea da gerraren ziorik lasaigarriena. Nekez ulertuko dute zer den bakea.

Jakin minez, biktimak nola ikusiko duen bera pistoladun. Eta Anjel Lertxundiren ispiluan ez bezala, armaren ahoa irauli dio azogedun beirak.

Aspalditik, den handiena ere diozun atxikimendua, zurea izateari uzten dio balak zuk jaurti bezain laster: biktimaren erabiltzaileena da.

Alfabetaturiko herrietan, hitza haizeak eramaten du; herri agrafoetan, hitza lege. Badago, gero, sasi alfabetatu jenderik. Zerk eramaten du letrak eta letrinak nahasten dituen jende horren hitza?

Lehergailurik sorrena ere oihartzun luzeko, bi etsairen arteko erronka orroen uhinetan.

Autodefentsa gisa, hortzak erakusten zituen

Iragan aratzeko herria zen bere derrota historikoen segidaren argitan. Hala bada, buruargi batzuk etorkizun aratza ere segurtatzen tematu ziren.