Mundu kaotikoa

Bizi gaituen kaosa mundu bihurtzen bizi gara.

Meiru bikoitza.

Meritu bikoitza, polemista izan gabe polemiko suertatzen denarena.

Lagun paregabea, ene hura: beti ongi erranka nitaz eta ene lagunez, baita ene etsaiez ere.

Zorakeria, eromen arrunt hori, jeinu apartak zorotzat jotzen dituena.

Hain eskarmentu handikoa, non harritzeko ahalmena galdu baitzuen guztiz. Horretaz jabetu, horixe bere azken harrimena, eta idazteari utzi zion.

Baliteke heriotza zuregana bat-batean espanturik gabe etortzea. Espantua, agian, zure senide, lagun, etsaiena…

Hurkoaren adimena irekitzea burua aizkoraz irekitzea delakoan dagoen jendea.

Hitza jan eta jan, eta hitz betekadak hil zuen.

Estatu gizakiei Estatu osoa kabitzen omen zaie buruan, eta berau bete egin; lekurik ez, beraz, haien buruetan gizakiontzat.

Odisea bat da konplexutik errazera bidaia: sirenen soinuek errazkeriara erakar gaitzakete.