Errealismoz erranik

Errealitate printzipioaren faltsukeria: errealitateak ez, gutxi batzuek agintzen dute.

Irrealista horiek.

Errealistek euren irrealismoan biziarazi nahi gaituzte.

Gauzak ezin hobe egiten badituzu, aukera gehiago uste baino emaitza txarragoak lortzeko.

Monterrosoren dinosauroa ez al zen potroetaraino jarri ohi gaituzten mandeuli horietako bat izanen?

Badaude nartzisistak, zeinek agian gehiagotan jarri beharko luketen euren burua ispiluaren aurrean.

Errealitatean harri asko dago, bera harrizkoa zertan izan ez, eta betiere harriak eraikuntzan bezain moldagarria.

Buru horiek, non errealismo puntu bat ezta magiaz ere sartzen ez den.

Trebeegiak gara litekeena ezinezko bihurtzeko. Hau dugu iraultza, ordea, funtsean: ezina posible egitea.

Errealitatea den hori, baina errealitate, izan, gutako bakoitzaren usteko neurrian baizik ez dena.

Estatu eta erakundeak, zeintzuen inguruko berriak, zenbat eta irudikaezinago, hainbat eta sinesgarriagoak diren.