Errefuxiatuak eta asiloa

Ongi Etorri Errefuxiatuak eta Mugak Zabalduz elkarteen proposamenak atxikimendu ugari lortu ditu.

Ukrainako gerratik ihes egin dutenekin agertutako «borondate politikoa» beste errefuxiatuei zabaltzeko eskatu du erakundeak

Giza Eskubideen Europako Auzitegiak bertan behera utzi du Erresuma Batutik ateratzekoa zen lehen bidaia. Priti Patel Barne ministroak erantzun du «oraindik ere konprometituta» daudela plan horrekin.

Euskal Herriko zazpi hiritan egin dituzte, migratzaile taldeek eta harrera sareek deituta. 'Bizitza duina eta bidezkoa denontzat! Edonon!' dute lelo.

Ongi Etorri Errefuxiatuak eta Mugak Zabalduz elkarteek ekinbide bat ondu dute osasun arazo larriak dituzten umeak Euskal Herrira ekartzeko

Ongi Etorri Errefuxiatuak eta Mugak Zabalduz elkarteek «igarobide seguruak» eskatu dituzte han diren migranteentzat. Osasun arazo larriak dituzten umeak ekarri nahi dituzte.

Gerratik ihesi etorri diren ukrainarrei lagundu dieten familiek salatu dute ez dutela administrazioaren laguntzarik. Espainiako Estatuari eskatu diote legea bete eta errefuxiatuen kargu egiteko.

Itsas salbamenduan aritzen den lagun ekintzaile baten deia jaso nuen duela hainbat egun. Larrituta zegoen. “Azken egunetan, etorkinez beteriko ontzien etorrera handitu da eta gero eta baliabide gutxiago daude Mediterraneoan”, esan zidan: “Ukrainako gerrak eztanda egin zuenetik, gobernuz kanpoko erakundeen eta Europako gobernuen laguntza bertara bideratu da. Inor gutxi gogoratzen da Mediterraneoaz”.

Aita santuak Miñan</em> liburua gomendatu izanak ustekabean harrapatu ditu lanaren bi egileak, Ibrahima Balde eta Amets Arzallus. Erreakzio uholde betean, BERRIArekin hitz egin du idazleak.

Asteazkenean 30 urte beteko dira Bosnia eta Herzegovinako gerra hasi zela, eta, hori dela eta, hainbat lagunek beren herria utzi eta Euskal Herrira ihes egin zutela. Hiru hamarkadotan, orduan heldutako batzuek bizi erdia egin dute hemen, eta beste batzuek osoa, goxo hartu zituen herrian deserriaren mina borrokatzen eta leku propioa sortzen. Bideoa, albistearen barruan.

Muzhda Ashrafi eta bere familiak bi urte eta erdi pasa dituzte Grezian harrapatuta. Afganistanetik ihes egin eta Europara iritsi zirenetik, haien asilo eskaerak ez du ez aurrera ez atzera egin. Are gehiago, Greziak babes politikoa ukatu die. Familiak helegitea aurkeztu du eta haien prozesuak joan-etorri burokratiko amaiezinak pairatu ditu azken hilabeteetan. Ez dira bakarrak. Ashrafitarren odisea, beste milaka familiaren istorioetan islatzen da. Azken egunetan Lesboseko eta Samoseko uharteetan dauden hainbat asilo eskatzailerekin hitz egiteko aukera izan dut, baita Balkanetako ibilbidean harrapatuta daudenekin ere. 

Lejla Oruc Bosnian jaio zen, 1986an. 5 urte zeuzkan jaioterrian gerra piztu zenean. 1992an iritsi zen Ordiziara. Esan duenez, gerrak eragindako zauriak irekita daude oraindik, 30 urte geroago.

Alderdiaren aburuz, orain arte hartutako neurriak ez dira nahikoa, eta exijitu du errefuxiatuentzako gizarte laguntzak sustatzeko.

Alboan gobernuz kanpoko erakundearen arabera, urtero 100.000 emakume bortxatzen dituzte Kongoko Errepublika Demokratikoan. Hego eta Ipar Kivun eta Ituri eskualdean are gordinagoa da egoera.
1996an hasitako eta 2003an gaizki bukatutako gerrak, mineralen legez kanpoko ustiaketak eta horiekin loturiko talde militarren presentziak areagotu egiten ditu segurtasunik eza, emakumeen aurkako indarkeria sexuala eta herritarren barne migrazioa.
 UNHCRren 2018ko datuaren arabera, 4,5 milioi barne migrante daude herrialdean, eta 811.300 errefuxiatu inguruko herrialdeetan. Horietatik anitz emakumeak dira.
 

Kosice hirian jaso dituzte, Eslovakian, Nergroup enpresa taldeko boluntarioek. Haietatik zazpi umeak dira. Euskal Herrian, hutsik dauden etxe eta logeletan egokituko dira. Bidaiaren berri ematen ari da Idurre Lazkano BERRIAko Edizio arduraduna.