Lehenengoa

Kuku! Egun on! Abuztuaren bata da, eta oporretan egon arren, lan berri baten hasteko unea, inoiz imajinatuko ez nuen beharrean. Bai, hemen izango nauzue, BERRIAko irakurleok, abuztu osoan, egunero, burutik pasatzen zaizkidan zorakeriak eta burutazioak papereratzen; ahalik eta txukunen eta ondoen adierazten.

Egia esatera, aho bete hagin laga ninduen proposamenak, ez bainuen inondik inora espero. Buelta asko eman nizkion buruan gaiari; izan ere, egunero izate horrek ikaragarri kezkatzen ninduen —eta nau—. Dena dela, arriskatzen ez denak ez du irabazten. Gainera, zer edo zer ikasi badut bizitzan izan da damutzekotan, ez egitea damutu behar zaigula. Premisa bi horiekin, inguruko jendearen animoek baietza esatera bultzatu ninduten.

Harrezkero, zenbat denbora eman ote dudan ohean lo egin ezinda, etengabe buruan artikuluak idazten, ideiak garatzen! Inoiz, argia isiotu eta zirriborroren bat ere egin dut eskuz, koaderno zahar batean. Ez dakit apunte horiek erabiliko ditudan, baina argi daukat lo egiten lagundu didatela! Hala ere, uste dut lasaitu, hilaren 31n lasaituko naizela! Tira, hilaren 30ean, azkena bidaltzen dudanean.

Zertaz bete ordura arteko artikuluak? Ez dakit, egunean egunekoaz. Batek esan zidan bezala, memento honetan hamaikatxo gai dabiltza airean. Agian, gaurkotasuneko hautu politikoetan ez naiz lar ondo mugitzen, ur handia da niretzat, edo nire idazteko moduarentzat. Baina beste lagun batek ere esan zidan uda bazela oso sasoi ederra mintzagai (idazgai hobeto, ezta?) asko eta desberdinak bururatzeko. Gainera, seguru nago orain esango banu, adibidez, «ez dut Joko Olinpikoez hitz egingo», hori eskribitu eta egun bitara, hortaz idatziko nukeela! Murphyren legea!

Egunero izateak kezkatzen banau ere, irakurleen iritziak ere ardura dit. Batzuen esanak, batez ere. Batzuek horiek izen eta abizena daukate, eta zorrotzak dira, oso zorrotzak. Badakit non bizi diren, nire Twitterreko DLan (TL denbora lerro itzuli da?). Gaiztoak dira oso, eta idazle eta kolaboratzaileak larrutzen dituzte gupidarik gabe. Horiei eskatzen diet —dizuet— nire aurka murielkeriarik ez jaurtitzeko, maitasunez har nazatela; bestela zartailua atera, eta dantzan jarriko dut: jakinaren gainean zaudete! Beharbada, oporretan egongo dira —zarete— Euskal Herritik kanpora (Kaxiano legez) eta ez dute —duzue— Interneteko konexiorik izango!

Ikusten duzuenez, edozein artikulutan aldartea aldatzen zait, samur hasi eta suminduta amai nezake. Hori bai, saiatuko naiz tristurarik ez transmititzen, alaitasun pixak bat, baizik. Eta ahal dudan neurrian, umorea. Horrek ez du kentzen, egunbatzuetan ernegua eta amorrua hartuta idaztea, hori baita sarri askotan nire egoera naturala!

Beraz, hau da lehengoa. Bihar gehiago!