Ispilua

Zilarrezkoa naiz eta zehatza. Ez dut aurreritzirik.

Ikusten dudan guztia irentsi egiten dut segituan

dagoen-dagoenean, maitasun edo higuinaren lausorik gabe.

Ez naiz krudela, soilik egiatia:

Jaungoiko ttipi baten begia, lau ertzekoa.

Denborarik gehiena hormaz hausnartzen joaten zait.

Arrosa da horma, tantoekin.

Hain luzaro egon natzaio begira

Nere bihotzaren zati bat dela uste dut. Baina gora-beherak ditu.

Aurpegiek eta iluntasunak banandu egiten gaituzte behin [eta berriro.

Aintzira bat naiz orain. Andre bat nigana makurtzen da,

bera zinez zer den nire luze-zabalean aztertuz.

Ondoren gezurti horiengana bihurtzen da: kandela edo [ilargiagana.

Bere bizkarra ikusi eta isladatu egiten dut leialki.

Eskuak astinduz eta malkoekin saritzen nau.

Garrantzia dut berarentzat. Etorri eta joan egiten zait.

Bere aurpegiak hartzen du goizero iluntasunaren lekua.

Neska gazte bat ito du nigan, eta nigan hartzen dio gaina

andre zahar batek egunez egun, arrain izugarri baten modura.

• Bernardo Atxagaren itzulpena. Maria Garziarenak sinatuta argitaratu zen lehenik, Garziarena aldizkariaren 1. zenbakian (1992an). Gero Bernardo Atxagaren Groenlandiako lezioa liburuan (Erein, 1998). Aldaketa txiki batzuk daude bi bertsioen artean. Hemen jasotakoa 1998ko liburukoa da.