Liburu berria Bada hiri gorri bat-en «jarraipena» da, neurri batean, egilearen ikuspegian, eta hasieratik izan zuen argi Hiri gorritik izango zela liburuaren izenburua. «Bada hiri gorri bat idatzi nuenean, utopiaren edo zoriontasunaren kontzeptua agertzen zen: bada hiri gorri bat hor, urrunean... eta noizbait hiri horretara iritsiko naiz, ustezko zoriontasun perfektu horretara. Kontua da hamahiru urte pasatu direla, heldu naizela hiri gorrira, eta orain hiri gorri horretatik ezin naizela atera, kondenatuta gaudela». Bi liburuak lotzen dituen hari horrek aurrerantzean ere jarraipena izango duela uste du, aurkitua baitu «hiri gorri horretatik irteteko bidea».
Gorria, ikuspegi askotatik
Liburuan «gorriaren inguruko hainbat kontzeptu» lotzen dira: «gizakiok zainetan daukagun odolaren gorri hori, gizaki garela eta, beraz, hilkorrak garela gogorarazten diguna; maitatzeko kapaz garela oroitarazten digun bihotzaren gorri ubel hori; pasioaren edo desiraren ezpainetako kolore gorri hori; eta, guztien gainetik, komunitate batean biltzen gaituen teilatuetako gorri hori».
Erlojugilea nobela (Txalaparta) argitaratu zuen iaz Serranok, trilogia bateko lehen liburukia. Trilogiako bigarren nobela idazteko asmoa zuen, baina jabetu zen beste nobela bati ekiteko baino «sasoi hobea» zuela poemak idazteko, eta, ondorioz, poesia idazteko gogo handiagoa ere bai. «Urteak ziren poesiarik idazten ez nuela. Picassoren zaldia, nahiz eta orain dela hiru urte argitaratua izan, orain dela hamabi bat urte idatzita dago, eta ia hamar urte igaro zituen argitaratu gabe. Halako batean, banuen gogoa neure burua poesia egiteko sasoi onean ote zegoen egiaztatzeko. Musikagile edo letragile paperetik ere urrundu nahi nuen, eta hor abiatu nintzen Hiri gorritik idazten».
Liburua idazten «gozatu» egin du, batez ere gaur egun literaturarekin harremanetan sartzeko duen moduari esker. «Gero eta erosoago sentitzen naiz nire sortzaile jarrerarekin. Behin nire mugak onartu nituenetik, aurrera egin dut, eta orain inongo konplexurik gabeko idazlea naiz. Literaturak ezer eman badit, diziplina da, sekula izan ez dudan diziplina. Idazten baino gehiago, neure bizitza idazten ikasi dut, eta orain askatzeko eta barruan dauzkadan arrangura, kezka eta min guztiak -gorrotoa ez dut aipatuko- eta gizartearekiko daukadan ikuspegia erakusteko modu bat da literatura niretzat».
Liburu «ulergarria» egiten saiatu da Serrano, baina ulertzeko moduei mugarik ezarri gabe, hala ere. «Ondo ulertzen dira poemak. Baina ondo ulertze horren azpian interpretazio askea dago, guztiz askea, eta hori da niri interesatzen zaidana. Irakurle bakoitzak bere bihotzetik ikusi beharreko liburua da».
