'American Christmas'

Abeslari izarren ikuskizunaren ostean, milioika telebista ikus-entzuleren arreta osoa erakarriz, zast, koloretako 30.000 argi batera piztu ziren, urtero Rockefeller-en jartzen den Picea Abies zuhaitzean. Eta horrek adierazi zuen, ofizialki, 2011ko Eguberriak abiatu zirela.

Bosgarren etorbideko dendetako erakusleiho deigarri, original eta ikusgarriek gogorarazten digute data hauetako kontsumorako neurriz kanpoko joera. Edo, hobeto esanda, erakusleihoei begira jarri, eta jendearen bultzakadak eta etengabeko joan-etorriak ematen didate niri zer pentsatua: hori da hori, mundua! Negozioa, negozio da. Bi esku izan beharrean lau izatea desiratzen dute askok, erositako pakete guztiak eraman ezin dituztenean.

Hiriak, atzerritarrak hartzeaz gain, turista nazionala hartu ohi du bere barnean, gogotik: familia giroan hiru bat egun New Yorken pasatzera etorritakoak gehienak; Bizarzuriren txapel gorria burutik kendu gabe, Eguberrietako ikuskizunetara joaten direnak; patinaje pistetan elkarrekin irrist egin, eta kaleetan barrena paseoan gozatzen dutenak.

Ez dago etxe sarrerarik garai honetako dekoraziorik gabe. Manhattandik kanpora, beste auzoetan, aurrealdea koloretako argi txikiz jositako eraikinek atentzioa erakartzen dute. Eguberrietako kantuak etenik gabe entzun litezke edonon, eta kale gaineko eta lur azpiko musikariek ere beraien errepertorioak egokitu egiten dituzte.

Aitortu beharra daukat: polita dago hiria. Eta neurri handi batean, muntatze eta eszenografia honek guztiak harrapatu egiten zaitu eta bere zurrunbiloan sartu.

Amonarena pena. «Nora zoaz?», galdegin zion bilobari. «New Yorkera, amona, oporretan». «Gertuago ez al zegoen tokirik?», amonak berriro. Bilobak irribarre goxo batekin erantzun zion. Eta amonak, segidan: «Tori diru pixka bat, eta ekarri handik Gabonetako loteriako dezimoren bat».