Ezin dut bozkatu

Bihar da hauteskunde eguna, eta ezin izan dut bozkatu. U. Iturriaga, ezin diot nire botorik eman kolorge urdin tristekoari, ez eta berdez Euskadiren alde datozenei ere, garbikari iragarkikoari, trajearen mahukak luzeegi geratzen zaizkionari, produktuak egileak baino hizki gehiago dauzkan alderdiari, hibridoari, edo Axularrek egundo emango ez liokeenari.

Legeak agintzen duen moduan bete dut nire partea: Kontsulatura joan, izena eman, eta posta bidez botoa ematea eskatu nuen. Orduz geroztik, botopaperak noiz iritsiko zain egon naiz.Ez dira iritsi.

Ez dizut gezurrik esango; haserre nago.

Urtarrilean egin zen hauteskunde legearen azkeneko erreformak burokrazia gehitu dio botoa emateko prozesuari. Eta ondorioa, argia: atzerrian bizi diren boto-emaileen kopurua %65 jaitsi da. 2008ko hauteskundeetan atzerrian bizi zirenen %31k eskatu zuten botoa ematea. Oraingo honetan, %9k.

Itsaso, Olga eta ni neu gara horietako hiru, eta ez zaizkigu iritsi botopaperak.

Erreklamazioa jar omen liteke! Baina botoa galdutzat eman behar da. Zakurraren putza! Nik botoa eman eta nire iritzia kontuan hartzea nahi dut! Eskubide bat ukatu zait. Herritar guztiak berdinak ez garen adibide bat gehiago.

Hauteskunde Batzordeak dio gauzak normal joan direla. Lurralde bakoitzean hautagaitzak ixten ez diren arteezin omen dira botopaperak bidali. Ba, txo, aldatu zerrendak onartu edo ez erabakitzeko epeak.

Bestela, bizi garen herrialdeko posta zerbitzuak izango omen du errua (harrapazank).

Sufragio unibertsalak bermatua egon behar luke denontzat demokrazia osasuntsu batean. XXI. mendean, Europan, teknologia berriez inguratuta, eta horrela?

H. Gorostiaga, kirats usaina hartu diozu atzerrian bozkatzeko lege berriari. Neronek ere bai, horrek boto eskubidea bermatzen duen usteari.