Elur usaina, elurra egiten duen egunetan egoten den laino hori; tenperatura hori, kolore hori. Zeure buruari arriskatzea nahitaezkoa dela sinetsarazi eta errepidera irteten zarenean uzkurrarazten zaituen giro hori, artilezko jertsea ur berotan bezala. Usain hori dagoen egunetan jakin gura izaten duzu elurra ospatzetik madarikatzera noiz pasatu ote zinen. Egun horietan gogorrago oratzen diozu bolanteari, esku biekin, eta haginak estututa gidatzen duzu. Astiro-astiro. Eta presaka joan arren, ez zara inor aurreratzen ahalegintzen. Mugikorrari, nahiz jo eta jo ari, zeharka ere ez diozu begiratzen eta irratia amatatu egiten duzu kontzientzia erabatekoarekin gidatzeko. Hain joaten zara errepideari adi, ezen sarri-sarri pasatu zaren lekuetan egundo erreparatu ez diezun detaileekin fijatzen baitzara: halako errekaren izena eta bestelako portuaren altuera. Noiz hazi ote dira hainbeste mendiak, eta noiz txikitu horrenbeste zu?
Halakoren batean ailegatzen zara ailegatu behar zenuen lekura eta, orduantxe, sorbaldak askatzen dituzunean jabetzen zara bolanteari zeinen gogor oratuta etorri zaren. Edo zelako arintasunarekin oratzen diozun beste batzuetan. Bizitzari. Orduan, motorra amatatu eta kotxetik irteten zara metafora kaskar samarrak otutzen zaizkizula pentsatuz. Baina elur usaina hartzen duzu berriz. Eta beste guztia ahaztu.
BIRA
Artilezko jertsea
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu