Botoiak

Beharbada gertatuko zitzaizun zeuri ere noizbait: igande batean, halako edo bestelako jatetxetan, familia bazkari bat eduki eta ondoko mahaian ezagunen bat suertatzea sendiarekin egonik hura ere. Demagun lanetik, militantziatik edo parrandatik ezagutzen duzula, ingurukoei burujabetzari buruzko speech magistral bat sartzen entzun zenuela azkenekoz eta bat-batean amak diotsona aditzen duzula: «bihar etxera etorriko zara bazkaltzera, ala tupperra jarriko dizut, kariño?». Demagun bestela, daukazun haren azken irudia taburete baten gainera igota dantzan aritu zenekoa dela eta hantxe, jantoki txokoan, aititari paga eskatzen harrapatzen duzula edo, are, barruko arropak oparitzen dizkiola amamak eta, adibidez, sujetadorea jertsearen gainetik probarazten diola. Eta, zure presentziaz jabetuta, lotsatu egiten dela.

Edo alderantziz: pentsa zeu zarela etxekoekin eta handik kanporakoekin oso rol diferenteak jokatzen dituela sentitzen duena eta estu samar nabari dituzula batean edo bestean darabilzun soinekoaren joskurak. Froga egin zenezake eta Aititari zorionak zuri kantatu ondoren aulki gainera dantzan igo, edo gurasoeneko tupperra besapean-da agertu lanera, asanbladara. Edo ez, jarrai zenezake berdin-berdin harik eta soinekoaren paparreko botoiren batek part! salto egin arte. Lehenago edo geroago, beti egiten du salto botoiren batek.