Nagore Arregi. Koktel egilea

«Koktelen bidez, barruan daukadana erakusten dut»

Koktelen munduan bere tokia egin du Arregik. Txapelketa handietan aritua da, eta marka batzuen irudia da. Kasualitatez hasi bazen ere, pasio handiz bizi du bere lana, eta balioa eman nahi dio.

SCHWEPPES.
Iker Tubia.
2019ko martxoaren 23a
00:00
Entzun
Barraren atzealdean ematen ditu orduak Nagore Arregik (Segura, Gipuzkoa, 1985). Bartender edo koktel egilea da, eta, Iruñean zenbait urtez lanean aritu ondoren, Madrilen bizi da orain. Koktelen munduko txapelketan finalista izan da. Edariak eskatzean ohiturei jarraitzen dietenei gauza berriak eskaintzea du erronka.

Egia da sanferminetan konturatu zinela barraren barneko aldea gustatzen zitzaizula?

Bai, kasualitatez. Bulego batean ari nintzen lanean, Iruñean. Oporrak nituen sanferminetan, etalagun baten lagunak taberna bat hartu zuen. Azken momentuan batek kale egin zion, eta, azkenean, lagundu nion.

Zerk erakarri zintuen?

Sanferminak ez dira momenturik lasaiena lana erakargarri egiteko. Hala ere, Ameriketako bezero asko nituen, eta haiek bloody mary asko eskatzen zituzten, kalimotxoak ere bai. Kalimotxoa, noski, banekien egiten, baina bloody marya ez. Haiek esan zidaten zer zeraman, prestatu, eta oso ona omen zegoen.

Sanferminetan koktelak ere edaten dira Iruñean?

Bai, baina kanpoko jendeak.

Beranduago, Co&Co koktel taberna ireki zenuen. Erraza izan zen Iruñean halakorik irekitzea?

Erraza ez zen, baina Iruñean garai horretan ez zegoen horrelako ezer. Nik jaso nahiko nukeen hori eman nahi nien bezeroei. Normalean, erdigunean janaria izaten da, eta edariak lagundu egiten du. Alderantziz egin nahi nuen: gure erdigunean edariak zeuden, eta zerbait jan nahi zuenarentzat pikatzeko karta genuen.

Zer harrera izan zuen?

Egia esan, harrituta geratu ginen: hiri txiki batean, ezberdina dena edo oso ondo sartzen da, edo oso gaizki: ez dago erdibiderik. Nahiko gustura geratu ginen.

Zergatik izaten da erdigunean janaria eta ez edaria?

Kulturalki ez dugu ohitura hori. Ardo zona batean bizi gara, sagardo edo txakolin zona batean ere bai. Beti bizi gara bertako edariekin, eta ohitura hori edatea da. Jendeari gustatu egiten zaio, eta errotuta dago. Oso zaila da jendea konfort horretatik aldentzea.

Hori aldatzen ari al da?

Pixkanaka-pixkanaka, horretan saiatzen naiz ni. Madrilen Urretxu familiaren tabernetan, janaria egon da erdigunean azken 18 urteetan, baina, ni etorri nintzenetik, gure ikuspegia aldatzen saiatu naiz. Askotan barran dagoenak lehenengo edaria eskatzen dit, eta, gero, horren arabera, jateko zer edo zer aukeratzen du.

Zerk eraman zintuen Madrilera?

Iruñean negozio aldaketa egin genuen, eta ez zen oso ondo atera. Gainera, ni Schweppesen Espainiako irudietako bat nintzen, eta Campariren mundu mailakoa ere bai. Ez zuen zentzurik Iruñetik Madrilera joan-etorrian ibiltzeak.

Zuen lanari balioa ematen zaio?

Geroz eta gehiago, baina, egia esan, jendea ez da konturatzen zer zaila den mundu hau, eta zenbat sakrifizio dakarren. Beti goaz korrontearen kontra. Jendeak disfrutatzeko, gu lanean ari gara. Bestalde, eskatzeko orduan ere balioa hartzen ari da. Whiski-cola eman ordez konturatzen direnean beste mila edari eska daitezkeela.

Zer izan behar da kontuan koktel bat prestatzeko?

Lehenengo balioa niretzat da aurrean dudan pertsonak zer edo zer lehen aldiz deskubritu dezan. Jendea tematu egiten da gustatzen zaion horrekin. Emakume askok esaten didate ez zaiela whiskia gustatzen. Horrelakoetan burura etortzen zaidan lehenengo gauza da: «Emakume honek gaur whiskia edan behar du». Neure buruari erronkak jartzea gustuko dut, eta jendeari erakustea benetan gustatu ahal zaiola.

Zein da beti funtzionatzen duen koktel bat?

Orain, adibidez, pisco sour asko eskatzen didate. Whiski sourra asko-asko gustatzen zait niri, eta ondo prestatutako bermutak ere bai. Jan aurretik edo bitartean.

Genero rolak oso markatuak daude eskarietan?

Bai. Normalean, emakumeek edari gozoagoak eskatzen dizkidate, eta gizonezkoek, edari ilunagoak. Baina lore zaporea ahoan sartzen badu gizon horrek asko gustatuko zaio. Klixe horiek puskatzea gustuko dut, buruan baititugu. Askotan, lehen aldiz edandakoarekin egiten dugu lotura. Pertsona gisa garatzearekin batera garatu behar da edaten duzuna.

Lanpostu horretan ere apurtuko dituzu hainbat klixe, ezta?

Gero eta emakume gehiago daude mundu honetan, baina egia da gehienak gizonak direla. Historian, gizonen mundua izan da, bi arrazoigatik: lege lehorraren ondoren, kokteleria pixka bat boladan jarri zenean, emakumea ez zegoen lan munduan; eta, emakumea lan munduan sartu zenean, alkoholaren, tabakoaren eta gauaren mundua ez zen harena.

Edozeinentzat dira koktelak?

Ez. Lehenengo faktorea ekonomikoa da: argi dago ardo baten edo koktel baten prezioa ez dela berdina izango. Demografia ere kontuan izan behar da: mugimendu handiagoak dauden hirietan eskatzen dira. Azkenik, adina. Adinean gora egin ahala, nahiago dugu gutxiago edan, baina kalitate handiagoarekin.

Boladek bultzatzen dute jendea gauza bat edo beste eskatzera. Zuengan ere badute eraginik?

Horretarako nahiko antisozialak gara gu. Nahiago dugu guk geuk bolada bat ezarri. Baina tira, azkenean, bezeroek dute azkenengo hitza, eta aditzen dutena eskatzen dute. Nire lana da beste zerbait edan dezan konbentzitzea.

Koktelak prestatzerakoan zure sustraiak antzematen dira?

Bai, bai. Madrilen arreta pizten du patxaranarekin zer edo zer egiteak, adibidez. Beti ateratzen da. Geroz eta toki gehiagoren eragina izanda, osoagoa da zure lana.

Beraz, norberaren ibilbideak eragina du bere kokteletan?

Bai, noski. Nire lana jakiturian oinarritzen da, baina baita bihotzean ere. Barruan daukadana erakusten dut; adierazteko beste modu bat da. Bezeroaren eta nire arteko elkarrizketan, nik ez dut soilik hitza erabiltzen.
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik

Ordenatu
0/500
Interesgarria izango zaizu
Nabarmenduak
Orain, aldi berria dator. Zure aldia. 2025erako 3.000 babesle berri behar ditugu iragana eta geroa orainaldian kontatzeko.