Altxa

Erretzaileok badugu orain bentajatxo hori. Gainerakoak ohituak daude nola jaiki eta kanpora abiatzen garen ikusten. Inoiz baliatu izan dut aukera. Baina beti esparru pribatuan. Ez zaizu gustatzen entzuten ari zarena; eztabaidak bide gordinegia hartu du, eta konturatzen zara esan behar ez diren horietakoren bat esatera zoazela; esan aurretik, zigarro bat errez arnasa hartu behar duzula jabetzen zara… Eta kanporako bidea hartuko duzu bi hatzen artean zerbaiti eusten dionaren imintzioa eginez.

Ez dut gogoan esparru publikoan inoiz horrelakorik egin izana. Nahia bai, sentitu izan dut, bilera batetik jaiki, eta «hor konpon zuek! Nik ez dut ezer jakin nahi!» esanda alde egitekoa. Baina beti iruditu izan zait horrek nortasuna baino gehiago ahuldadea erakusten duela, besteren mixeriak beti baitira jasangarriak. Norberarenak besteren ahotan entzuten hastean sortzen da bene-benetako alde egiteko gogoa.

Elegantziaren definizio bat: «Edozein bileratan sartzean guztientzat oharkabean pasatzea eta aldegitean guztiak konturatzea falta zarela. Hori da elegantea izatea». Definizio horren bigarren zatiari helduta, Arantza Tapia sailburua oso da elegantea. Falta zela guztiak ohartu ziren. Galdetu, bestela, Navaleko langile batzordekideei.