Joseba Zulaikak kontatzen zuela esango nuke. Ehiztariaren plazer unerik handiena datza pieza bota, harengana iritsi, eta hari atzaparra eranstean. Bere esku-azalak botatako animaliaren larruarekin bat egitean sentitzen duen horren bila jotzen omen du ehiztariak. Ez dakit. Ez naiz zalea.
Datorren astean burutuko dute urtero egin ohi den Elikagaien Bankurako bilketa erraldoia. Aurtengoa, ordea, ez da joan den urteetakoa bezalakoa izango. Gauden egoeran gaudenez eta jende pilaketak saiheste aldera, laguntza modua aldatu egin dute. Supermerkatura joan, zure karrotxoa bete eta hango elikagaiak bilketa-gunean daudenei eman ordez, emaitza beretsua izan dezakeen zerbait antolatu dute. Zuk bonuak erosi eta haien bidez hornituko dira bilketa-gunekoak, zer behar, zenbat behar, noizko behar… aintzat hartuta. Biltegien edukierari eta elikagaien iraungitze-daten antolakuntzari dagokienez, mesederako ere gerta daiteke sistema berria.
Baina ni, nire laguntzaren deitura zein den erabaki ezinik ibiltzen naiz. Ez dakit den erruki edo den elkartasun. Bigarrena dela pentsatu nahiko nuke…Eta, hori sinesteko orduan, zeuk karrotxoa bete eta emateak badu zerbait bonu bat erosteak ez duena. Botatako animaliari eskua eranstearen tankerako zerbait…
HITZ ETZANAK
Erantsi
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
