Erreala eta bere doblea

Horixe da Clèment Rosset-en ilusioari buruzko saiakera klasikoaren izenburua, Le réel et son double,eta, aipatu ohi den bezala, bertan «gizakiak errealaren jazarpenaren aurka erabiltzen dituen baliabide harrigarriak jorratzen ditu. Ilusio psikologiko eta metafisikoa, Beste errealitate baten desira aitortugabetik datorrena, inork eta ezerk haren konturik eman ezin dezakeena; izan ere, haren existentzia nahasia gure begien aurrean gertatzen dena aldez aurretik ukatzearen mende baitago».

Ilusioari buruzko saiakera azpi-izenburua duen saiakeran hainbat adibide deskribatzen ditu, non pertsonek mekanismo eta metodo desberdinak erabiltzen dituzten beren begien aurrean duten errealitate gordina ukatzeko eta beren autoestimua, posizio soziala eta ohoragarritasun kontzeptua aldaketarik gabe mantendu ahal izateko.

Eta honela, Eba Blancorengana iristen gara, Rosset-en tesiak argi eta garbi ilustratzen dituen adibide argira.

Maiorga Ramirezen hautagaitzaren baliogabetze bidegabeak eta Eba Blancok berak bere burua idazkari nagusi izendatzeak odisea juridiko baten hasiera ekarri zuen, eta horren amaieran, Maiorga Ramirezen hautagaitza baliogabetzea irregularra izan zela ebatzi da, eta Eba Blancoren auto-izendapena ere baliorik gabe utzi da. Laburki esanda, egundoko zartada juridikoa Eba Blanco eta hondamendi izugarri honen erantzuleentzat.

Afiliazioak bi hautagaien artean demokratikoki aukeratu ahal izatea hainbesteko ahaleginez eragozteak eta trikimailu irregularren erabilera horrek berak susmarazten digu Eba Blancok eta beretarrek ez zutela gehiegi espero afiliazioaren gehiengo batek beren hautagaitza boto bidez abalatuko zuenik.

Iritzi orokortua zena orain epai batekjasotzen du. Izan ere, gauza gutxi dago politikan, postu bat betetzeko afiliazioaren babes zuzenik gabe eta tranpak eginez harrapatua izatea baino desondragarriagorik. Agintari politiko batek eta bere jarraigoak oinarrizko eskubideak urratzen badituzte eta irregulartasunetara jotzen badute alderdi barruko boterea mantentzeko, zer sinesgarritasun izan dezake pertsona edo talde horrek ondasun publikoaren eta pertsonen eskubideen defentsa egiteko orduan?

Horregatik, ezbairik gabe, Eba Blanco eta bere jarraigoa, politikan, edozein alderditan, errealitatea zintzoki onartzeak berehala dimisioa ematera eraman beharko lituzke.

Errealitate gordina, baina benetan koherentea. Tira, Nixon bezala.

Hala ere, euren adierazpenekin Eba Blancok eta bere lagunek errealitatea ukatzea eta «hemen ez da ezer gertatu» ilusiopean jokatzen jarraitzea erabaki dutelaaditzera ematen dute. Are gehiago, bere azken gutunean eta hainbat adierazpen publikotan ikusi da errealitate jakin baten aurrean erantzun logiko bat aurreratzen duela, horrek bere jarrera berresteko balioko balu bezala.

«Orain ikusiko duzue nola saiatuko diren giroa astintzen», adierazi du bere azken artikuluan, eskubideak urratu zaizkienei aipamen argia eginez. Bere eskubideak urratu direla eta primarioak errepikatu behar direla argi uzten duen aldeko epaia eskuan duenak ebazpena gauzatzea irmo eskatzea logikoena eta espero zitekeena ez balitz bezala. Epaia ez betetzea gaitzesteko moduko anormaltasuna ez balitz bezala, eta normalena, ostera, ezer gertatu ez balitz bezala jarraitzea balitz bezala, afiliazioaren bermerik ez duen eta afiliazio osoak,duela bi urte dagoeneko, hautatu behar zuen kargua betetzen jarraitzea normalena balitz bezala.

Errealitatea tematia da, baina; askotan, ukaezina. Eta «Maiorga Ramirezen oinarrizko eskubideak urratuak izan dira» adierazten duen epai hau, primarioen prozesu irregularra eta ondorengo bere buruaren izendapen automatikoa idazkari nagusi gisa deuseztatzen duena eta primario horiek errepikatzea agintzen duena, hain da irmoa, ezen haren garrantzia eta are existentzia ukatzea groteskoa gertatzen baita, bereziki egungo gizartean. Izan ere, gaur egungo jardun politikoaren gardentasun eta txukuntasun eskakizunak gaizki ezkontzen dira epai horren existentzia ukatzearekin, eta erridikulua izatera iristen da. Nahikoa da EAren webgunean sartzea ikusteko Eba Blancok errealitate gordina ukatzera jo duela, jokabide politiko eta gizatiar onartezina agerian jarriz.

Nolanahi ere, kasu hauetan errealitateak bere grabitate propioa du, eta azkenean bere pisuaz erortzen da. Eba Blanco ukapenaren fasean dago; hobe luke onarpenaren fasera mugituko balitz, afiliazioak botoa eman dezan baimenduko balu eta EAko eta EH Bilduko gizon-emakumeei auzo-lotsa berriak aurreztuko balizkie. Badira bi urte alderdiko barne eztabaida EAren eta EH Bilduren garapena eragozten ari dela. Aurrera begiratzeko ordua da.