HIZPIDEAK
Sistema aldatzeko ordutegia
«Kaleak beti gureak izango dira!», oihu egiten zuen mugimendu independentista katalanak, duela ez hainbeste. Baina ez: kaleak ez dira herritarrenak; edo, hobeto esanda, kaleak herritarrenak dira, botere gehiago duen norbaitek kontrakoa agintzen ez duen bitartean. Julio Cortazarren ipuin baten tankera hartu du errealitateak, eta kalean noiz eta nola ibili behar den zehazten duten eskuliburuak (aginduak) argitaratzen dituzte estatuek. Eskuliburu horri jarraituko diote milaka herritarrek gaurtik aurrera, agintearen ordezkariren batekin topo egiteko beldurrez. Horrela joan da Maiatzaren Lehena, kaleak hustuta. Herrialde batzuetan, debekuei kontra egin diete, eta kalera atera dira baimenik gabe ere; beste batzuetan baimenekin atera dira, elkarrengandik urrutiratuta. LABek auto karabana batzuk egin ditu; ez Nafarroan, debekatu egin baitiete. Manifestazioak ikustera ohituegi dagoen herrialde batentzat, zeharo ezohikoa suertatu da Maiatzaren Lehena kaleak hustuta bizitzea, eta aldaketa sozialetarako zein garrantzitsua den erakutsi du kaleak hustu denean. Kalea ez baita zerbait fisikoa, ezpada soziala. Gaurtik aurrera berriro hasiko dira kaleak betetzen, ordutegi eta zeregin jakinekin; baina kapitalismoaren kontrako jarduerak zein ordutegitan eta nola egin behar diren ez dute zehaztu gobernuek.
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu