Esana

Lasai ederrean kantatzen genuen, orain bat, orain biak batera, elkarri esku-zapladaka jolasean ari ginen bitartean: «Antón Carabina-na, mató a su mujer-jer-jer, la metió en un saco-co, la llevó a moler-ler-ler. El molinero dijo-jo, esto no es harina-na, esto es la mujer-jer-jer de Antón Carabina-na». Alegia, Antón Carabina izeneko batek bere emaztea hil, zaku batean sartu eta eho zezaten eraman zuela. Errotariak antzeman egin zion, ordea, hura ez zela irina…

«Aita, ama, zenbat urtekin ezkonduko naiz?» kantatzen ezagutu ditugu haurrak saltoka ari ziren bitartean. Urte batzuk lehenago, bataio ondoren elizako zimitorioan haurrak zain egoten ginen, bataiatu berriaren guraso eta aita-ama pontekoek goxokiak eta txanponak noiz botako. Borondate gutxikoak edo goxoki-txanpon banaketan berandutzen ari zirela irudituz gero, haurrok, aho-batez egiten genien mehatxu-oihua: «Umea saguak jango! Umea saguak jango!».

Oharkabean pasatzen zen hamaika kirtenkeria. Orain, egoera irauli egin da, zorionez. Esanari galga jartzen ikasi dugu. Esanari bakarrik, ordea. Orain, gaizki ikusia dago norbaiti «aberaskilo» deitzea, baina telebista programatan propio eta harro erakusten dituzte aberaskiloek euren etxeak. Eta hori, nonbait, ez da mingarri.