Bigarren mailako langileak direla: hala sentitzen du Jessica Guzmanek. Etorkina da bera, eta emakume etorkinak batzen dituen Malen Etxeko kide ere bada. Eskaera argi bat egin du: «Gainerako langileak bezalakoak izatea besterik ez dugu eskatzen; gutxienez». Emakumea eta etorkina izanda prekaritatea izugarri handitzen dela baitio. «Hona iristen den emakume etorkinak lanik topatzen baldin badu, zaintzan edo garbiketan soilik aurkituko du; berdin du zein lanpostu edo ikasketa zituen jatorrizko herrialdean. Esan, bestela: ikusi al duzue inoiz irakasle etorkin bat? Porlanezko sabai bat daukagu».
Aukera bi horiez gain, nekez topatuko dute beste lanposturik emakume etorkinek, eta horietan prekaritatea nagusi dela dio Guzmanek. Aste honetan bertan, Bizkaiko Etxeko Langileen elkarteak sektorearen inguruko txosten bat aurkeztu du, eta hor argi azaltzen dira baldintza kaskar horiek. Lan egiten duten etxean lo egiten duten langileen laurdenek astean ez dute atseden hartzeko tarterik. Langile egoiliarren %96 etorkinak dira, emakumeak, eta horietatik %25ek ez dute lan egiteko baimen ofizialik. Bada, paperik ez duten langileen baldintzak gogorragoak dira. Dokumentazioa duten langileen %42k 900 eurotik beherako soldata dute. Paperak dituztenen artean, berriz, %22k jasotzen dute soldata hori.
«Paperak edukiz gero, eskubide gehiago eduki ditzakezu, baina ez pentsa askoz egoera hobea denik», dio Guzmanek. «Enplegatzailea hiltzen bada, egun batetik bestera lanik gabe geratzen gara emakume horiek, eta langabezia eskubiderik gabe, gainera». Horregatik eskatzen ditu beste beharginen pareko lan baldintzak. «Gaixotuz gero ere, ez zaigu gaixotasunaren laneko jatorria ere onartzen. Zergatik?». Etsipenez eta amorruz egin du galdera.
Baina zaintzan lan egin beharrean garbiketa sektorean sartuz gero, baldintzak ez dira samurragoak. Ikusi besterik ez dago, bestela, joan den urte amaierako greba mugagabea. Bilboko NH eta Barcelo hoteletako langileek lanuztea egin zuten, zeuzkaten lan baldintzak ez zirelako duinak. Egunean zehar garbitu beharreko gela kopuru jakin bat zeukaten, baina ordutegiari lotu gabe zegoen aldagai hori. Hau da, ordutegiaren barruan ez baziren hamalau gela garbitzen, kopuru horretara iritsi arte luzatzen zen haien lan eguna. Gela bakoitzeko, gainera, 2,5 euro jasotzen zituzten.
Grebara jo zuten langileek, eta, 48 eguneko lanuzteen ondoren, soldatak %48 igotzea lortu zuten, eta ordutegi finko bat edukitzea. Baldintzak hobetu egin diren arren, gaur-gaurkoz oraindik etorkinek egiten duten lan bat da garbiketarena. Eta gehienetan emakumeak dira, gainera.
Elena. «Paperik ez baduzu, edozein lan baldintza onartu beste aukerarik ez duzu»
Sol de Libertad. «Inoiz ez dago dirurik etxeko langileak soldata duina jaso dezan»
Langile etorkinen lan baldintzak. Zaintza eta garbiketa
Zaindu ala garbitu: beste aukerarik ez
Hego Euskal Herrira datozen etorkin emakume gehienak Erdialdeko Amerikakoak dira, eta, ikasketa maila handia edukita ere, lan egiteko bi bide besterik ez dute: zaintza edo garbiketa. Etxeko langile aritzen diren gehienek, gainera, egoiliar moduan egiten dute lan.
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
