Izar horiek batera daude
gure begietan bakarrik.
Ez hodei beltz hori bezala,
zeina bat-batean,
gozo-gozo,
erditu zaizun ilargi
hori umel batez.
Horizontez inguraturik nago
eta neu ezin naiz egon
horizontean
Itxaropena da
paparrean zuloa bezala.
Ezer ez itxarotea
erabaki nuenetik
osorik sentitzen naiz.
Nire izatekoa
beti dago han, nire zain,
ostertza bezain leial.
Ez landatu zuhaitzik
nire oroimenez.
Zuhaitz guztietan nago.
Ezta urtemugarik ere,
haurren batek ez dezan
arrazoiz galdetu:
«Berriz hil al da?»
PASCALEN ESFERATIK
Paparrean zuloa
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu