Handienak ere amore eman behar izan du

Boxeoak bere ikur nagusia galdu du. Muhammad Ali inoizko boxeolari onena hil zen atzo, 74 urterekin. Phoenixko (AEB) ospitale batean zendu zen. Joan zen ostegunean ospitaleratu zuten, arnasa hartzeko arazoak zituelako. «Ondo dago osasunez», aitortu zuen orduan Bob Gunnellek, Aliren familiaren bozeramaileak. Egun bat geroago oso bestelakoak ziren berriak. Familiako kide baten arabera, «oso larri» zegoen. Atzo iritsi zen zoritxarreko albistea. «32 urtez Parkinsonen gaitzaren aurka borroka egin ondoren, hil egin da Muhammad Ali, hirutan pisu astunetako munduko txapeldun izandakoa; 74 urte zituen».

Aliren heriotzak boxeoaz gaindi egiten du, Ali ez baitzen bakarrik kirol horretan ikur nagusia, AEBetako historiaren ikurretako bat ere izan zen. Izan ere, ringean ez ezik, ringetik at ere zeresana eman zuen. Batetik, 1964an, lehen aldiz Munduko Txapelketa irabazi berritan, islamera bihurtu zen. Denbora zeraman Malcom X-k gidatutako Islamaren Nazioa mugimenduan sartuta, beltzen eskubideen alde borrokan. Baina pauso bat gehiago eman nahi izan zuen. Horrela, bere «esklabo izenari» uko egin, eta Cassius Clay Muhammad Ali bilakatu zen.

Islamera bihurtu izanak hautsak harrotu zituen, baina are gehiago harrotu zituen hiru urte geroago Vietnamgo gerran borroka egiteari uko egin izanak. Alik «kontzientzia arrazoiak» argudiatu zituen erabaki hori hartzeko. Ez zioten barkatu, eta gupidagabe zigortu zuten: batetik, bost urteko espetxe zigorra ezarri zioten —azkenean ez zen joan kartzela—; bestetik, hiru urtez borroka egiteko debekua jarri zioten, eta ordu arte irabazitako titulu guztiak kendu zizkioten, tartean hiru urte lehenago Sonny Listoni irabazitako pisu astunetako Munduko Txapelketakoa.

1970ean itzuli zen lehiara, helburu bakarrarekin: kendu zioten titulu guztiak berreskuratzea. 1971ko martxoan izan zuen lehen aukera, Joe Frazierren aurka, New Yorken, mendeko borrokan, baina galdu egin zuen, lehen aldiz bere kirol ibilbidean. Lau urte geroago izan zuen bigarren aukera, George Foremanen aurka, Kinshasan —orduan, Zaire, eta egun, Kongoko Errepublika Demokratikoa—. Borroka horrek ere izan zuen bere izena: oihaneko borroka. Oraingoan ez zuen huts egin Alik, eta Foreman hartu zuen mendean. Kostata, baina mendekua hartu zuen Alik.

Ia lau urtez eutsi zien pisu astunetako gerriko guztiei, 1978ko otsailean Leon Spinksen kontra ezustean galdu zuen arte. Bi berreskuratu zituen bost hilabete eskas geroago, Spinksi irabazita, baina gutxi iraun zioten gerrian, 1980an Larry Holmesek kendu baitzizkion. Ordurako onenak emanda zegoen Ali. Urtebete geroago, Trevor Berbicken aurkako porrotak azkena eman zion. Hala, 1981aren amaieran erretiroa hartu zuen, 40 urte betetzear zela, «Islama zabaltzeko».

Erretiro lasaia hartzeko astirik ez zuen izan, ordea, ringa utzi eta hiru urte eskasera Parkinsonen gaitza antzeman baitzioten. Gaixotasunak haren osasuna astindu du urte askoan. Atzo arte.