Entzuteko beste bide batzuk
Agur Salvini, agur
Ane Irazabal
2019ko irailak 11
Milanen "Ligako komunista" izenarekin da ezaguna. Urte dezente pasa dira Salvinik Padaniako independentzia eskatu eta komunismoaren balioak aldarrikatu zituenetik. Garai hartan, estelada eta ikurriña zituzten kamisetak janzten zituen. Zaila da argazki horiek ikusi eta oilo ipurdia ez jartzea, baina hemerotekak iragana gogoratzeko balio du. Bada, orduan ere arrazista hutsa zen Salvini. Bere kanpaina ez zen Mediterraneoaren beste aldetik datozen iheslarien aurka, Italia hegoaldeko herritarren kontra baizik.
"Usaindu kiratsa, txakurrek ere ihes egiten dute, napolitarrak iristen ari dira", oihu egiten zuen orduan Salvinik. Baina politikan dena ahazten da, eta lider ultraeskuindarrak Liga alderdia eraldatzea erabaki zuen. Helburua ez zen Erromatik independizatzea, Erroman boterea eskuratzea baizik. Horretarako, Marine Le Penen estrategia jarraitu eta Italia zabaleko eskuin muturreko alderdia bilakatu du Liga. Estrategia politikoa oso arrakastatsua izan zen. Etsaiak ez ziren Italia hegoaldeko herritarrak, Bruselako burokratak eta asilo eskatzaileak baizik. Azken hauteskundeetan botoen %17 eskuratu eta Barne ministro izendatu zuten koalizio berrian. Migratzaileen eta gutxiengoen aurkako bere politika xenofoboek Italiako historiaren txokorik ilunenak beteko dituzte.
Salvini ez da inoiz sinisduna izan. Azkenaldian, berriz, ama birjina eta gurutzea musukatu ditu ekitaldi politiko guztietan. Udan, hondartzako txosnetan Italiako ereserkia jartzen zuen bitartean, kamisetarik gabe eta egurrezko gurutzearekin atera ditu argazki guztiak. Italia hegoaldeko herritar kontserbadorearen botoa erakartzeko, diote analista politikoek, duela urte batzuk mespretxatu zituen herritarren botoa.
Eta hondartzako mojitoez estasiatuta, Salvinik Giuseppe Conte lehen ministroaren aurkako zentsura mozioa aurkeztu zuen. Bere estrategia argia zen: gobernua erortzen utzi, hauteskundeak bultzatu eta bozak irabazi. Inkestek botoen %35 aurreikusten zuten lider ultraeskuindarrarentzat eta Salvinik bakarrik gobernatzeko aukera ikusten zuen, soilik Fratelli d’italia alderdi neofaxistaren eta Silvio Berlusconiren Forza Italia alderdiaren laguntzarekin.
Baina kukuak oker jo du. Bost Izarren Mugimendua alderdi sozialdemokratarengana hurbildu da eta gobernu itun berria sinatu du. Salvini ehunetik zerora pasa da egun gutxitan, alegia, gobernuaren programa politikoa inposatzetik ezerezaren esparrura. Lider ultraeskuindarraren heriotza politikoaren aurrean ote gaude edo guda berri baterako prestatzen hasi da? Bere morru aurpegiak dena dio: Salviniren etsairik handiena Salvini bera izan da.
Saio honetako beste atal batzuk
-
Berdeak eta haien printzipioak
2022ko ekainak 29
-
Faxismoaren aldarrikapena
2022ko ekainak 15
-
Ordain historikoa
2022ko ekainak 1
-
Ukrainara itzultzea
2022ko maiatzak 11
-
Mediterraneoa
2022ko apirilak 27
-
Ostpolitik
2022ko apirilak 13
-
Errefuxiatuak eta errefuxiatuak
2022ko martxoak 30
-
Ala eta homosexualitatea
2022ko otsailak 16
-
Kieveko normaltasuna
2022ko otsailak 2
-
4-4
2022ko urtarrilak 19
-
Arkitektura eta memoria historikoa
2022ko urtarrilak 5
-
Day X
2021ko abenduak 15
-
Genozidioa
2021ko abenduak 1
-
Berlingo vietnamdarrak
2021ko azaroak 10
-
Patruila neonaziak
2021ko urriak 27
-
Azken naziak
2021ko urriak 13
-
Merkel eta feminismoa
2021ko irailak 15
-
Iritsi berria
2021ko irailak 1
-
Genova, 20 urteren ondoren
2021ko uztailak 21
-
Sagar ustelak
2021ko uztailak 7
-
San Calistoko euskalduna
2021ko ekainak 23
-
Werther efektua
2021ko ekainak 9
-
Aidako haurtzaindegia
2021ko maiatzak 26
-
Partisano beltza
2021ko maiatzak 12
-
Olibondoen zaindaria
2021ko apirilak 28
-
Emakumeak eta sexua
2021ko martxoak 24
-
Konfinamendu hitza ikasi genuen eguna
2021ko martxoak 10
-
Mussoliniren maitale judua
2021ko otsailak 24
-
Teknokratarik politikoena
2021ko otsailak 10
-
Italiako politikaren antzerkia
2021ko urtarrilak 27
-
Agitu Ideo Gudeta
2021ko urtarrilak 13
-
Hazien liburutegia
2020ko abenduak 16
-
Profezia
2020ko abenduak 2
-
Atzo eta gaur
2020ko azaroak 18
-
Idania
2020ko azaroak 4
-
Fetuen hilerria
2020ko urriak 21
-
Urtemuga beltza
2020ko urriak 7
-
Lesboseko begiak
2020ko irailak 23
-
Louise Michel
2020ko irailak 9
-
Amatrice, lau urte geroago
2020ko abuztuak 26
-
Al-Sisi, aliatu maite hori
2020ko abuztuak 12
-
Bergamoko sarraskia
2020ko ekainak 17
-
Erromako merkatuak
2020ko ekainak 3
-
Gobernadore sheriffa
2020ko maiatzak 20
-
Hanifa
2020ko maiatzak 6
-
Selam Palace
2020ko apirilak 22
-
Zona gorria
2020ko apirilak 8
-
Baikortasunetik eskizofreniara
2020ko martxoak 25
-
Lesboseko arrantzalea
2020ko martxoak 11
-
Napoliko belaontziak
2020ko otsailak 26
-
Etorri nirekin Erroma ezagutzera
2020ko otsailak 12
-
Palestinako hazien zaindaria
2020ko urtarrilak 29
-
Hammamet
2020ko urtarrilak 15
-
75190. na
2019ko abenduak 11
-
Sardina bat, bi sardina
2019ko azaroak 27
-
Udazkena Bosnian
2019ko azaroak 6
-
“Harrotasun italiarra”
2019ko urriak 23
-
Giulio Regeni eta justizia
2019ko urriak 9
-
Txikiak handia jan du
2019ko irailak 25
-
Faxistek okupaturiko etxea
2019ko abuztuak 28
-
"Olibondoen ebola"
2019ko abuztuak 14
-
Torturaren kirurgia
2019ko uztailak 31
-
Atenaseko xiringa ahaztuak
2019ko uztailak 17
-
Kapitaina, nire kapitaina
2019ko uztailak 3
-
Zazpigarren Ramadana
2019ko ekainak 19
-
Lampedusako medikua
2019ko ekainak 5