Eguzki xuri udako solstizioaren kontzerturako egindako testua
(World Weather Network)
Eguzkia behar dugu non eta noiz gauden jakiteko,
harrobi bat izan baino lehenago zer ginen ezagutzeko,
belarra moztu baino lehenago zer behar dugun esateko.
Ezin diogu aurrez aurre begiratu, baina badakigu hor dagoela.
hutsuneak eta absentziak daudela dakigun bezala.
Lore bat behin eta berriz irekitzea da bizitzaren xedea,
baina belar gaiztoei ihes egiten digu begiradak tarteka.
Hatzez seinalatzen dizut eguzkia, begiak itxita.
Nire baitako sekretu bat kontatu nahi nizuke.
Nik ere izar txiki bat daramadala niregan
munduari nola begiratu esaten didana,
denbora nola igaro xuxurlatzen didana.
Ni eta zure arteko laztana da isilean nagoenean.
Hazarazi egiten dizkit lurretik gertu bizitzeko gogoak.
Barrurantz erakartzen ditu nire arrangurak.
Biluzian ez da ikusten ahal,
baina belar galgarrietatik babesten nau.
Belar giroa heldu da, belar-lanak egiteko sasoia.
Belar-lilien gisan igarotzen da jendea.
Ustez ez daude gurekin,
baina eguzkiaren dirdira ere ezin dugu ikusi,
eta sumatu egiten dugu aurpegian.
Dena hasten eta dena bukatzen da aldi berean.
Bakarrik sentitzen gara maiz jendez inguratuta gaudenean.
Belar-lipits batek kili-kilia egiten digu kolkoan orduan,
bihotzetik gertu.
Eguzkia behar dugu
zerbait, ezer gutxi, aldatzen ari dela ulertzeko.
Ez daude zaldiak bazkatzen,
baina harrizko paretetako zartatuetan landare berriak ageri dira orain.