I
Negua bukatzean
elurrak sentitzen duen dolumina
ezerekin ezin da alderatu,
ez bada,
ahoak mututzean,
izarak pairatzen duen etsipenarekin.
II
Izaren korapiloak
bizkorregi
ari dira
ene urkamendia
eraikitzen.
III
Izaren itsaso sakonean
indar abisalek
inarrosi zituzten
gure gorputz itsuak,
esku gosetiak
gero eta gehiago urrunduz.
IV
Esnatzean
babesgabe uzten gaituzte izarek,
islarik gabeko ispilu dira orduan
ametsak oro,
eskuraezinak.