Oraintxe bertan, hartu jostorratz hau,
sartu esan nahi ez dudan helburuaren haria
eta adabatzen hasten naiz. Taumaturgo ospetsuek
iragarritako mirarietako bakar bat
ez da bete, eta urteak azkar doaz.
Deusezetik gutxira, eta beti haize kontra
bai luzea isiltasun eta larritasunezko bide hau.
Gauden tokian gaude; hobe dugu jakitea eta esatea
eta, oinak lurrean, aldarrikatu
uko eta zalantzazko garai baten oinordeko garela,
negarrek hitzak itotzen dituztena
eta ispilu ugariek bizitza mozorrotzen.
Alferrik dira oroimina eta kexua,
edo malenkonia axolagabezko ukitua,
kalera irtetean jertse edo gorbatatzat
jantzi ohi duguna. Ozta daukagu daukaguna
eta horrekin aski: egokitu zaigun
historia-zatitxoa eta lur-puska koxkor bat
berori bizitzeko. Jar gaitezen
berriro zutik eta entzun dadila
guztion ahotsa, argi eta ozen.
Esan dezagun nor garen eta orok adi dezala,
eta, amaitzean, jantzi dadila bakoitza
gogoak ematen dion bezala, eta kalera,
dena baita eginkizun eta dena egingarri.