Utzidazu maitasun egunak
espanturik gabe luzatzen
izan nadin bihar ere
zure eraldatze geldi,
amaiezinen zaintzaile.
Utzidazu maitasun egunak
espanturik gabe luzatzen
izan nadin bihar ere
zure eraldatze geldi,
amaiezinen zaintzaile.
Eta kontraesanaren bidean jarraituko dut
errotulagailu iraunkor batekin
kontakizun autobiografiko bat idatziko dut sabelean
inoiz ere gehiago erantzun behar ez izateko
nondik heldu naizen
zer bizi izan dudan
nola egin didaten iruzur
nori eman diodan min
zergatik sufritu dudan
zenbat
galdu dudan.
Horixe guztia bukatzeko esaten
urteen poderioz ikasten dugula galderarik ez egiten.
Bakardadea ez da moilan eseri eta itsasoari nahikeriaz begiratzea. Bakardadea berau esan ezin izatea da paisaia baten sinonimo bihurtzeko ezintasunagatik eta, aurpegirik jarri ezin zaionez, inguratu ezin daitekeelako. Bakardadea nire esaldien melodia hautsi hau litzateke.
Etengabe galdetzen duzue zer eginen dugun gero.
Baina guk ez dakigu hitzekin erantzuten.
Ez dakigu.
Baso bateko zuhaitzak aldi berean haizearen norabidean makurtzen direnean bezala da.
Iskanbila hori. Nahaspila.
Etorkizuna dei geniezaioke izaten saiatzen garena eta garenaren arteko aldeari,
edo ustez garena eta egiazki garenaren artekoari.
Dezepzioaren antzeko formula bat.
Hizkuntza inportantea baita, batez ere esateko zerbait dagoenean.
Ezingo zenuke irudikatu
une honen handitasuna:
nire azalaren gainean
izotz geruza fin bat aurkitu dut.
Koadrodun orrietako lerroak
Tippexarekin margotu ditut,
hirina bota dut
ordenagailuko teklatuaren gainean,
armairua betetzen duen arropa
pertza batean sartu dut
lixiba konzentratuarekin.
Ezin dut elurra
ikusteko zain egon.
Beldurra ematen dit bihotza galdu duen garai honek.
Beldurra ematen dit esku hauen guztion ezerezkerian pentsatzeak
eta aurpegi guztion arroztasuna irudikatzeak.
Bakarrik nago geometria-eskolak zoratzeraino maite dituen ikaslearen antzera.
Otu zait ospitalera eraman dezakegula lorategia.
Lorategiaren bihotza puztu egin da eguzkipean
eta bere memoria hustear da berdetasunaren oroitzaz
Batzuetan nahi duzun tokian zaude eta bestetan ez
batzuetan nahiko ez zenukeen tokian egoten zara
ezinezkoa izaten da nahi duzun lekura joatea
nahi duzunean tokiz aldatu eta
bizi izan duzun hori guztia
batetik bestera zeurekin eramatea
batzuetan libre mugi zaitezke eta bestetan ez
batzuetan ezin zaitezke mugi
edo ez duzu nahi
batzuetan zeuk nahi ez duzun toki batekoa zara
beste batzuetan zaren tokikoa nahiko zenuke izan
baina ez da erraza inon
batzuetan beste baten larruan bizi nahiko zenuke
beste etxe batean beste kale batean
eta bestetan zeuk nahi duzun kalekoa zara…
zauden zaudenaren neurrira egina doi-doi
batzuetan zauden tokikoa zara
eta askotan ez dakizu nongoa zaren
edo ez dizute uzten
batzuetan nahi duzuna zara
bestetan beste bat zara
inoren baitatik kendu atera erauzi eta
beste nonbait txertatua
batzuetan beste norbait izan nahiko zenuke
eta nahi ez duzula ere
ezinbestean zeure soinari hertsiki josia
ia beti
zu zeu baino ez zara
Lurra murrizten ari zaigu.
Azken atakan gaitu metatzen
eta geure gorputz-atalak eranzten ditugu iragan ahal izateko.
Bizitza karratua denean
denbora ere karratua da.
Gure begiek berehala hartzen diete neurria
etxeko paretei,
orainari.
Gauaz bestaldera daude
bezperako hitz berberak:
askatasunaz hitz egiten dugu,
zer den jakingo bagenu bezala.
Itsasora joan nahi dugu,
beldur handi batek
desagerrarazten dituelako
gure beldur txiki guztiak;
itsaso beltzari ere bai.
Gehien maite ditugunak
gureak ez diren oroitzapenak dituztela
ohartzen gara;
ezezagunak ditugula
haien isiluneak;
gure zeru zatia eta haiena desberdina dela.
Ez dakigu non hasten den etorkizuna.
Ez dakigu non dagoen bakardadea eta laguntasunaren arteko muga.
Bizitza agur esaten ikastea bada,
ordezko batekin moldatzea egokitu zaigu,
eta, aitortuko ez badugu ere,
jarraituko dugu maitemintzen eta maitatzeari uzten.
Ez gaituzte etxean aurkituko,
deserrian egonen baikara,
oinezko bakartien gisara,
auzoen begiradak sentitu nahian.
Eta esango dute kartzela dela gurea,
baina espetxeko ate kolpe bat entzun duenak badaki
hots hori lokietara kateatzen den bakarra dela.
Behin-behinean bizi garela ohartuko gara.
Albitzak hartu digula oroimena.
Dolua ezin dugula ezpainetara ekarri.
Baimendu gabeko eremuetan elkar maitatzera eginen dugu.
Ibili ezin gaitezkeen parajeetan elkar ukitzera.
Maitasunak beti eginen du irautera,
ez gauden etxe batean bada ere.