Gernikako Winter Serieseko bigarren edizioak ahoa bete hortz utzi gaitu zesta-punta zaleoi eta gainerako pilotazaleei. Zeinek espero halakorik?
Estatu Batuetako publizitate agentzietan onartutzat ematen da, egiten diren kanpaina guztien artean, soilik %50ek funtzionatzen duela eta ezin dutela arrazoibiderik eman.

Winter Seriesari hasiera emateko, pandemia garaian, ETB1ek sustapen kanpaina indartsu batekin ekin zion txapelketari.
Astelehen gorri batez, arratsaldeko zazpiak eta erdietan, 300 bat lagun bildu ziren batere propangadarik egin gabe. Astero-astero jende kopurua gehitzen joan zen. Debaldeko sarrerak, aforo mugatu gero eta zabalagoa, finalaren egunean pilotalekua lepo zegoen.

Bigarren edizioarekin beste hainbeste baina biderkatua. Finalean, 2.000 lagun bildu ziren Gernikako Jai-Alai frontoian, sarrera guztiak agortuta txapelketaren hasieratik. ETB1ek emandako datuen arabera, %14ko audientziza lortu zuen emanaldiak, iazkoak baino hiru bider gehiago.

“Aparraldia” hitza aipatzen du gehien Xabier Euzkitzek zesta-puntak Gernikan bizi duen loraldia aipatzerakoan.
Euzkitzek ez ditu hitzak nolanahi aukeratzen. Trebea da. Arotz baten itxura hartzen diot. Puskak aukeratu, ondo neurtu, kolaz itsasi, gero txukun-txukun muntatzeko.

Aparraldiak zera ekartzen dit gogora, garagardoa. Behin botila ireki eta edalontzian botatzean hasten den efektua. Apurka-apurka, indarra galdu ahala, behera egiten duena.

Batek daki zer gertatuko den etorkizunean Winter Seriesekin. Berean jarraituko al du? Fenomeno soziologiko bitxia dela dudarik ez egin.
Antolatzaileek tekla egokiak sakatzen asmatu dutela begi-bistakoa da. Ustekabeko arrakasta itzela baita.

Sarrera merkeak, esango du batek. Abonua ere bai, 60 eurokoa.
Jai-alai and music nahasketak gazte jendea erakarri du pilotalekura. Lagun batek esaten zidan saskibaloia ikustera joaten den profil berekoa dela Gernikara hurbiltzen den publikoa.
Bazela xisteraren zaletasuna, lozorroan zegoena eta orain esnatu egin dena…
ETBren esku-hartzea, gehien aipatzen duten arrazoia. Txoritxoa txioka hasi denean, denok frontoira… “Vamos al frontón, vamos sin tardar, que los pelotaris en la cancha están”… dio ereserkiak.
Espekulatzea libre da, baina benetako arrazoiak ez ditugu inoiz jakingo.

Bada estatubatuar soziologo bat, Everett M. Roger, `Diffusion of Innovations´ liburua atera zuena.
Roger jaunak produktu edo ideia bat gizarteratzerakoan, poblazioa bost segmentotan zatikatzen du. Gauss kanpaiaren kurba izenekoaren arabera sailkatuz.
Ideien sortzaileak gutxi batzuk izaten omen dira. %2,5. Aurretik ikusten dutenak izaten dira.
Kanpaian gora, kurba hazten hasi bezala, beste jende kopuru batek, % 13,5ek, ideia eta ahalegina baloratu eta bat egiten du. Nahiko jarraitzaile leialak izaten dira. Prest daude inperfekzioak onartzeko.

Kurbaren malda igotzen hasita, beste jende bat, kontsumitzailea, kopurua gehitzen joaten da. %34. Hauek pragmatikoagoak dira, arrazoizko faktoreak dituzte gogoan (prezioa, deskontuak). Hasierako Initial Adoptants deitzen die Everett jaunak.
Kanpaiaren gorenean, beherantz hasten denean, beste %34 kokatzen da. Zenbat eta eskumarago kurban, kontsumitzaileak ahulagoak dira, edozein mementotan kale egingo dutenak. Ez dira batere leialak.
Kurbaren eskuman, marra horizontala amaitzen den horretan, sortzaileen beste muturrean, hor kokatzen dira atzeratuak. Zer esanik ez, hauek dira lehendabizikoak erosteari, kontsumitzeari, utziko diotenak.

Agian, Euzkitze, inkontzienteki, horretaz ari zen “aparraldia” hitza erabiltzean. Nahi gabe Everett-ek aipatutako Gauss kanpaiaren kurba gogoan.