Kontrastea

Hiriaren bihotzean, festaren eta builaren erdian bi etxegabe hil ziren atzo, bat gauez eta bestea eguerdiz, Donostiako Bulebarrean. Entzun bitez danbor hotsak, ozen, larrutik. Albistea jakin nuenean, Plazido Mujikaren hiztegiak suizidioa izendatzeko dakarren irudi bitxi bat nerabilen gogoan, auskalo zein zutabetan sartzeko: «Jainkoari eskua kendu». Espresioak ez du antzinatasunaren eta herri senaren pedigree handirik —sakristia usaina dariola esango nuke—, baina espresioaren eskema atzokora ekarriz, burutik pasatu zitzaidan esamoldea aise egoki zitekeela bi etxegabeen kasura: jendea baztertu, baztertuei ezikusinarena eginez miseria areagotu eta bazterketarentzat soluzibiderik emateko bihotzik erakusten ez duen gizarteak Jainkoari eskua kendu dio —edo, neutroago esanda, halabeharrari aurrea hartu dio—.

Festaren erdian: agian kontrastearen itsuskeria egiten zaigu deseroso, bi pertsonen heriotza baino areago.