Kategoria: BERRIAko analisiak (Page 4 of 14)

BERRIAko analisiaren (2018-11-10) laburpena: Arazoa Espainiako Estatua eta haren  estatu estrategia da. Pozesua izan aldebikoa ala aldebakarrekoa, parean zein den garbi izatea ona da beti. Buruan eta agendan zeure nazioa izatea ona den bezala. Ordea, harrigarria da klase politiko subiranistan zenbat hitz egiten den Espainiaz. Europan eta munduan nazio gisa aritzeko, besteak beste langai dute Kataluniako bezalako egitura diplomatiko bat sortzea euskal subiranistek. Logikak dio burujabetza prozesu bat zaila dela garatzea aurretik estatu egitasmoak eta baliabide nazionalak diseinatu gabe. Katalan independentistekin hizketan ari da EH Bildu, indarrak batzeko eta estrategiak partekatzeko. Negozio ona litzateke haiengandik halako gauzak ikasten joateko. Orobat, katalan ordezkari politikari askok balukete ikastekorik ezker abertzaletik Espainiako Estatuaren benetako izaeraz, eta, erresistentzian, trebeagoak eta kementsuagoak izateko.♦

BERRIAko analisiaren (2018-10-24) laburpena: Urbina abokatuak aitortu du “ustekabea” izan dela Europako Giza Eskubideen Auzitegiaren erabakia. Mendeku gosea duenak baizik ez dezake ontzat jo zigorrak ez batzea. Parot doktrinarekin, auziko 60ren bat euskal presoek legez zegokien baino urte gehiago egin zituzten kartzelan. Antzekoa ari da gertatzen orain, Frantziako urteak ez dituelako aintzat hartzen Espainiak. Estrasburgoko auzitegiko Areto Handiak nekez botako luke atzera erabakia. Luxenburgoko auzitegiko aukera ere, nekez ikusten da. Baita Espainiako Kongresuaren bidez 7/2014 legea erreformatzea ere. Eroso dabil Moncloa —hura bakarrik?—. Currinek euskal alderdiei eta gizarte zibilari ohartarazi die Madrili “presioa” egiteko. Joan den larunbateko manifestazioan jauzi bat egin zen kualitatiboki, baina ez kuantitatiboki, eta balegoke zer hobetu: herritar dinamikaren proiekzioa, “premiazko” aldarrikapenen azpimarratze handiagoa —afera honetako presoek ere baliatzeko—… Egun, presoek dute presioa.♦

BERRIAko artikuku analitikoaren (2018-10-14) laburpena: Zer pasatu da udan Madrilek urrats sendorik ez egiteko bestelako espetxe politika baterako? Pedro Sanchez Espainiako gobernuburuak ekainean kartzela politikaren aldaketa iragarri bazuen, ETA maiatzetik deseginda badago, Iñigo Urkullu Jaurlaritzako lehendakariak Sanchezi espetxe arloa lehentasunen artean hartzeko eskatu bazion ekainean Moncloan, hil berean Hegoaldeko bi legebiltzarrak eta gehiengo sindikala neurri berrien alde agertu baziren, EPPK-k “kaleratze” bidean legebideari jarraitzeko prestasuna berretsi badu udan eta Madrilek Parisen eredua hor badauka, zer pasatu da udan taxuzko mugimendurik ez egiteko? Ez dio borondate onik ikusten ezker abertzaleak Madrili. Bide batez, biktimen elkarteak bilera agenda handiarekin dabiltza; PPri ere esan diote ez direla euskal presoen gerturatzeen aurka jarriko “legearen barruan” egiten badira, baina ez dute nahi hurbilketarik batere. Gaur-gaurkoz foku bat, urriaren 20ko manifestazioa da. Bestea, Europako Giza Eskubideen Auzitegiaren hilaren 23ko epaia.♦

BERRIAko analisiaren (2018-9-22) laburpena: Harold Gooden mezu interesgarria Donostian: “Hau ez da presoak edo biktimak; presoak eta biktimak da hau”. Iraganarekiko eta etorkizunarekiko ikuspegiak ikuspegi, presoek eta ezker abertzaleak elkarbizitzaren alde egindako pausoak nolabaiteko lasaigarri izan ahal dira ETAren biktima asko eta askorentzat —oinarri garrantzitsua da ETAk eragindako kalteaz plazaratutako adierazpena—, eta ETAren biktima anitzen jokaera integratzailea puzgarri izan ahal da presoentzat eta ezker abertzalearentzat. Behar handia dago, eta urrats gutxitxo egin dira. Presoak eta ETAren biktimak. Edo ETAren biktimak eta presoak. Uztartzea, aintzat hartuz tempusak direnak direla: biktimena erreparatuz joateko, borondate onaz gain, denbora beharko da; presoenak premia du, eta urriaren 20ko manifestazioan jauzi kuantitatiboa eta kualitatiboa emateko aukera bat izango da.♦

BERRIAko analisiaren (2018-9-13) laburpena: 1998an nazio estrategia partekatu bat jarri zen abian, Lizarra-Garaziren ondorioz. 2018ko egoera da… Karmelo Landak Argia-n idatzi du “dimentsio estrategikoa duen” nazio egitasmorik ez dagoela. (…) German Kortabarria ELAko idazkari nagusiaren alboko ohiak esan izan du Lizarra-Garaziko “entzierroan” alderdi politikoak zirela “zezenak”, eta eragile sozial eta sindikalak, “joaldunak” besterik ez. Nekez ikusiko da Lizarra-Garazi II-rik, molde horretako egitasmorik. Horrek ez du esan nahi prozesuren bat ez denik abiatuko. Dena dela, biharko egunean zeozer balego ere, zail izango luke aurrera egitea Euskal Herrian nazio kontzientzia zabalagoa ez badago. Baina, gaur-gaurkoz, kontzientzia nazionala eskailera batzuk gorago ez egote hori ez da alderdi politikoen errua bakarrik.♦

BERRIAko analisiaren (2018-9-9) laburpena: Bere alderdiaren posizio ofizialarekin ere koherentea da Markel Olanoren jarrera. EAJk 2016ko otsailean egin zuen VII. Batzar Nagusia, Iruñean, eta han onartu zuten Batasuna eta Indarra txosten politikoa. Esaten dira gauza garrantzitsuak: “Autogobernuaren narriatze eta baliogabetzea […] arazo orokor hau ez da soilik Euskadik eskuduntza gehiago edo gutxiago izan behar ote dituen ezartzea”, dio txostenak, diagnostiko bat eginda, eta, kudeaketa politikoan gatazketarako Aldebiko Batzordea eskatzeaz gain, erabakitzeko eskubidearen “instituzionalizazioa” eta “Euzkadi” nazioaren aitortza aldarrikatzen ditu, EAEko 2004ko estatutu egitasmoa eta Loiolako aurrekoardioa “oinarri” hartuta. Eta: “Ezinbesteko gertatzen da Euskal Herria subjektu politikoan eta erabakitzeko duen eskubidean sinesten duten indar politikoek estrategia bat partekatzea zoru etiko-demokratiko batean, gutxieneko helburu batzuetan eta erritmoetan oinarrituta”. Logika horretan da EAJ-EH Bildu akordioa, horrek burujabetza prozesurik bermatzen ez duen arren —osagai gehiago behar—. Gutxitan, baina lehen ere ikusita gaude EAJ-ezker abertzalea akordioaren pelikula. Baten alde bukatu izan da; bestearen akatsengatik eta kanpo babesengatik, ez hainbeste bere merituengatik. Kontua da orain arteko galtzaileak bere kabuz nekez hautsiko duela estatusaren oinarrien oraingo film hau. Besteak, ikusiko. Jokoan dago sinesgarritasuna, oraindik ezer sinesgarririk baldin bada.♦

BERRIAko analisiaren (2018-7-27) laburpena: Madrilek ez du berak bakarrik ekimena hartuko. Bultzatu beharko euskal gizartetik, guztia zaku berean sartzeke, baina zenbait kontutan luzamendutan ibiltzeke. Dena dela, ez da aski zehaztua ikusten preso erien, haur txikien amen eta adinekoen Euskal Herriratzearen eta baldintzapeko askatasunaren aldeko diskurtsoa. Norberak jar diezaioke bere ñabardura —gizarteratzea, kaleratzea edo beste—, baina emaitza bera litzateke: legediaren bideari jarraituta, askatasunaren bidea. Arnasa. Eta energia positiboa herriarentzat. Gaurko lanketa horrek balioko luke, gainera, biharko egunerako. Izan ere, elkarbizitza iraunkor baterako ez da nahikoa soilik egungo legediari jarraitzea. Espainiako Estatuan, bederen, tope bat dago: 7/2003a. Ehun euskal presok baino gehiagok etorkizun beltza daukate horrekin. Esaten da martxa honetan azkenekoa 2054an geratuko dela libre —36 urte barru—, zigorra agortu ondoren. 7/2003 legea erreformatzeko edo deuseztatzeko beste borroka politiko bat egongo da jokoan, euskal presoen kaleratzean zentratuta.♦