BERRIAko analisiaren (2018-9-9) laburpena: Bere alderdiaren posizio ofizialarekin ere koherentea da Markel Olanoren jarrera. EAJk 2016ko otsailean egin zuen VII. Batzar Nagusia, Iruñean, eta han onartu zuten Batasuna eta Indarra txosten politikoa. Esaten dira gauza garrantzitsuak: “Autogobernuaren narriatze eta baliogabetzea […] arazo orokor hau ez da soilik Euskadik eskuduntza gehiago edo gutxiago izan behar ote dituen ezartzea”, dio txostenak, diagnostiko bat eginda, eta, kudeaketa politikoan gatazketarako Aldebiko Batzordea eskatzeaz gain, erabakitzeko eskubidearen “instituzionalizazioa” eta “Euzkadi” nazioaren aitortza aldarrikatzen ditu, EAEko 2004ko estatutu egitasmoa eta Loiolako aurrekoardioa “oinarri” hartuta. Eta: “Ezinbesteko gertatzen da Euskal Herria subjektu politikoan eta erabakitzeko duen eskubidean sinesten duten indar politikoek estrategia bat partekatzea zoru etiko-demokratiko batean, gutxieneko helburu batzuetan eta erritmoetan oinarrituta”. Logika horretan da EAJ-EH Bildu akordioa, horrek burujabetza prozesurik bermatzen ez duen arren —osagai gehiago behar—. Gutxitan, baina lehen ere ikusita gaude EAJ-ezker abertzalea akordioaren pelikula. Baten alde bukatu izan da; bestearen akatsengatik eta kanpo babesengatik, ez hainbeste bere merituengatik. Kontua da orain arteko galtzaileak bere kabuz nekez hautsiko duela estatusaren oinarrien oraingo film hau. Besteak, ikusiko. Jokoan dago sinesgarritasuna, oraindik ezer sinesgarririk baldin bada.♦