«Pentsatu al duzu inoiz maskota bat hartzea?»: galdera xume batetik abiatuta, testuak eta irudiek zentzu bikoitzeko jolasa proposatzen diote irakurleari,  zaintzaz eta elkarbizitzaz mintzo den proposamen iradokitzaile batean. 

Jolas liburua. Paula eta Paulo uharte misteriotsu baterantz abiatzen dira. Arretaz begiratu, agertoki bakoitza bi aldiz agertzen baita, baina orri batetik bestera desberdintasun txiki batzuk daude.

Lau kontakizun laburrek osatzen dute ipuin liburua. Maitasuna, maitasunik ezaren beldurra, baztertua sentitzea, autoestimua eta jeloskor sentitzea dira gairik nagusienak. Orokorrean, nahiko tonu ezkorra dute ipuinek.

Igeltxo guztiak igeriketa eskolara joatea nahi du amak. Gauza asko ikasiko dituzte: bizkar gainean flotatzen, bizkarrez igeri egiten, hankei eraginez uretan tente mantentzen... Txalburuk ahalak eta leherrak egin ditu, baina ez da ondo moldatzen...

Peiok biziki egun txarra iragana du. Ez da umore onean, eta gainera, aitak erasiatu du. Orduan Peiok bere baitan sentitu du gauza ikaragarria igaten. Gauza horrek makur handiak egin ditzake... aski goiz ez baldin bada geldiarazten.

Leoren lorategia eder-ederra dago, baina Hiporenak txukundu beharra du. Badaki nola egin: lehenik, etxolako tresnak hartu ditu, gero, soropila moztu eta adaxka batzuk inausi ditu, landareak ureztatu eta, azkenik, zuhaitzetatik fruta bildu du...

Berritsusauroak ibilaldi bat egingo du basoan, eta hamaika gauza ditu esateko. Badu beti zer esana gauza guztiei buruz! Baina beti hizketan aritzeak eta inoiz ez entzuteak arazoak ekar ditzake… Utziko al dio Berritsuk berriketan aritzeari tartetxo batez, lagunak zer esan behar dion entzuteko?

Txizalarri naizenean, nola eutsi datorrenari? Baina amak ez dit ulertzen. Zergatik ote da? Lagunek ezin dute ulertu gol erraz bat huts egitea. Baina zergatik? Aitonak ezin du ulertu logelan ni bakarrik gustura egotea. Zergatik ote? 

Autonomia izatea oso ona da, baina tarteka denok behar izaten dugu ingurukoen laguntza. Liburu honetako protagonista bere kasa joango da harkaitz puntaraino, baina gainontzekoen laguntza onartu beharko du handik jaisteko.

Egoerak gain eginda dagoen Noraren ezinegona kontatzen du errelatoak, dramatismo orotik urrun, umorea eta ironia bidelagun hartuta. Etxea eta lana utzita, Nora baserri batera joango da, eta naturara hurbilduko da. Sobera zituen geruza guztiak erantzita, iritsiko da bere funtsera.