Indarkeria matxista: isiltasunez blindatutako indarkeria

«Guztiak gaude matxismoaren kontra, baina erasoa benetan gertatzen denean eta erasotzailea gertukoa edo laguna denean, jendea ez da hain feminista. Erasoa egin duenaren alde jartzen da, edo zalantzan jartzen du eraso egin diotenaren bertsioa». Argi mintzatu da Idoia Arraiza, Emagin elkarteko kidea. Indarkeria matxistari aurre egiteko protokoloacloseArauen multzoa.
k egiten ditu erakunde horrek, eta formakuntza feministak ematen dituzte enpresa eta herri antolakundeetan. Azaldu du halako egoerei aurre egiteko garrantzitsuak direla, baina ez direla erabakigarriak: «Protokolo bat edukitzeak gutxienekoa izan beharko luke, baina ez badira bertako oinarriak ondo betetzen, ez du ezer ziurtatzen».

Zenbait protokolok dituzten hutsuneetako bat azpimarratu du Arraizak: «Enpresa batzuetan, ikerketa bat hasi behar da ikusteko nork duen arrazoia, eta erasoa frogatu behar da. Guretzat, salaketa bat jarrita, sinistu behar da; froga nahikoa da neurri batzuk hartzeko».

«Guretzat, salaketa bat jarrita, sinistu behar da; froga nahikoa da neurri batzuk hartzeko».

Idoia Arraiza (Emagineko kidea)

Arraizarendako zailena protokoloa bera aktibatzea da: «Emakume bat prest egotea bere lankideren baten edo beste norbaiten kontra salaketa bat jartzeko, edo erakundeari gertatutakoaren berri emateko». Hori gerta dadin erakundeko kideek «gutxieneko babesa» sentitu behar dutela dio, eta taldeari berari dagokiola sentsibilizazio bat dagoela erakustea.

Erasoen %10 soilik salatzen da

Sexu indarkeria dagoen erasoen %10 soilik salatzen direla azaldu du: «Gutxiengoa dira, eta, gainera, ausartu egiten dira». Hortaz, horiek zalantzan ez jartzearen aldekoa da. Eraso larriak ez ezik bertzelako jarrera matxistak ere protokoloetan sartu behar direla dio Arraizak.

Erasotzailearen estatusclosePertsona batek gizartean duen lekua.
ak nabarmen eraginen du kasuaren tratamenduan: «Erasoa egin duen pertsonak zenbat eta botere handiagoa izan, zailagoa izango da salaketa jartzea, erasoa jasan duenak aukera asko dituelako sinistua ez izateko, eta jendea bere kontra jartzeko». Hor kokatu du Arraizak botere postuetan dauden gizonen kontra ez egitearen gakoetako bat.

«Erasoa egin duen pertsonak zenbat eta botere handiagoa izan, zailagoa izango da salaketa jartzea».

Idoia Arraiza (Emagineko kidea)

Eraso matxista bat kudeatzeko ardura kolektiboa da, «zentzu batean guztiek baimendu dutelako oraindik botere harremanak egotea», Arraizak erran duenez: «Konfidentzialtasuna egon behar da, eta informazioa ondo kudeatu». Halere, argitu du prozesu horretan sartzeko erasotzaileak egin duena aitortu behar duela: «Egindakoaren eta eragindako minaren erantzukizuna hartu behar du, eta, horretarako, lanketa pertsonal bat egin eta minaren erreparaziorako konpromisoak hartu». Bitartean, erasotzailea ezin izanen da espazio batzuetan egon: «Hainbat neurri hartu daitezke, eta, aldaketa bat dagoen heinean, erasotzailea joan daiteke poliki-poliki espazio horiek berriz hartzen, betiere erasoa jasan duenarekin kontrastatuta».

Emaginen lantzen duten ereduak, beraz, ez du eredu punitibistacloseZigortzailea.
rekin bat egiten, ulertzen baitute zenbait mugimendutan aukerak daudela erreparaziorako. «Gure helburua beti da erasoa jasan duenaren mina ahalik eta azkarren erreparatzea, berriro ez errepikatzea, eta erasoa egin duenaren birgizarteratze feminista. Baina baldin eta berak egindakoa onartzen badu, eta aldaketa bat egiteko prest badago. Ez badu egindakoa onartzen, beste neurri batzuk hartu daitezkeela ulertzen dugu; adibidez, zuzenean antolakundetik botatzea edo salaketa publikoak egitea».

«Gure helburua beti da erasoa jasan duenaren mina ahalik eta azkarrena erreparatzea, berriro ez errepikatzea, eta erasoa egin duenaren birgizarteratze feminista».

Idoia Arraiza (Emagineko kidea)