Azkainen (Lapurdi) hil zen larunbatean Rosa Valverde margolari donostiarra. 62 urte zituen. Valverde Ayalde margolariaren alaba, Ameztoi, Goenega, Zuriarrain eta Llanos margolarien garaikidea izan da.
Txikitatik jaso zuen bere ingurukoen bultzada. Aitarena, bereziki: Antonio Valverde Ayalde artistarena. Hark ere ikusi zuen alabaren sormen gaitasuna, eta, eskoletara eramanez gero, garai hartan nagusi zen akademizismoak ito egingo ote zuen beldur, Jose Antonio Sistiagak gidatutako Pintura Libreko Akademiara eramatea erabaki zuen. Eta bere gisa aritu da beti geroztik Valverde. Vicente Ameztoi, Jose Llanos eta Andres Nagel artistekin batera askotan, bai, baina bere gisa beti.
Sistiagaren ikasle
1976. urtean egin zuen lehen erakusketa, eta duela bi urte atzera begirako oparoa eskaini zuen Iruñean.
Erakusketa horretan ikus zitekeenez, bihurria izan da margolariaren jarduna. Naif kutsuko irudi erromantikoak eta bihotz formako eskultura bitxiak bazeuden, baina baita maitasunaren irudi publizitarioa iraultzen zuten panel ironiatsuak, eta kaiola batean sartutako umetxo baten panpina ere bai.
Azken urteetan baretzen ari omen zen bere estiloa, baina erakusketaren komisario Alvaro Matxinbarrena ez zen fio: "Adinak ekarriko zion baretasun hori, agian, baina baliteke haren beste broma bat izatea, eta hemendik gutxira berriz ere munstroa agertzea".
Valverdek bertan azaltzen zuenez, jasotako hezkuntzak badu garrantzirik horretan. "Sistiagaren akademian ikasi nituen bat-batekotasuna eta askatasuna txikitan, eta oso barruan gelditu zait hori". Zioen, behar-beharrezkoa zitzaiola sorkuntza. Hil edo bizikoa. "Ni arterik gabe hila izango nintzatekeen. Ez nintzatekeen existituko. Arteak laguntzen dit bizitzen".
