Zaldibarko lur jausia izan zenetik sei hilabete igarota zirela, abuztuaren 17an eta 18an, aurkitu zituzten Alberto Sololuzeren hezurrak zabortegi hartan. Hilabeteetako errusiar mendia gelditu den honetan, “ondo” dagoela dio Nahia Sololuzek (Durango, Bizkaia, 1987).
Abuztuaren 17an aurkitu zuten zure aitaren hezur bat Zaldibarko zabortegian. Zer sentitu zenuen?
Hasieran, ez genekien aurkitu zuten hezurra aitarena zenik, baina nik susmoa banuen. Hezur bat bilatu zutela esan ziguten aurrena, gero pertsona baten hezurra zela. Egia esan, poza sentitu nuen, alde batetik, eta tristura, bestetik. Emozio handiko unea izan zen.
Nola jakin zenuen hezur bat aurkitu zutela?
Egunero kontaktuan egon garen pertsonak deitu zidan; hark esan zidan hezurra aurkitu zutela.
Espero al zenuen halako deirik jasotzerik?
Nik ez neukan esperantza galduta; inguruko jende askok eta amak bai, ordea. “Orain dela ehun urteko hezurrak-eta aurkitzen baldin badituzte, zergatik ez dituzte orain dela sei hilabeteko hezurrak topatuko?”, esaten nuen nik.
(Jarraitu irakurtzen 'Urola Kostako Hitza'-n)
