Cristina Brancok, azken hamarkadetako artista portugaldar garrantzitsuenetako batek, 26 urte daramatza eszenatokien gainean. Bere ibilbidea Holandan hasi zuen, "con Cristina Branco en Holland" (1997), herrialde horretan arrakasta lortu zuena. Hurrengo urteetan, Cristinaren izena ezaguna egin zen, ezin hainbat hiritan agortutako sarrerekin.Bere hurrengo lanek, Murmúrios (1998) eta Post-Scriptum (2000), bultzada hori indartu zuten. Milurtekoaren hasieran, Sensus (2003) bezalako albumekin, Cristina Branco portugaldar jendeak deskubritzen hasi zen. Ondoren, Abril (2007), José Alfonsoren abestien bertsioak biltzen dituen albuma, eta Fado Tango ikonikoa, portugaldar egile ezagunen kolaborazioak dituena.Cristinaren berpizkunde artistikoa iragartzen duen albuma, "Menina"rekin iritsiko litzatekeena, Portugalgo Autoreen Elkarteak urteko Diskorik Onena izendatu du eta Branco (2018) eta Eva (2000) jobiala barne hartzen dituen trilogia baten parte da. Horietan, Cristinak ezohiko kolaborazioak biltzen ditu, Fadoaren interpretazio berritzaile baten ondorioz.Brancok orain dela lau hilabete argitaratutako Mãe (Madre) diskoa estreinatuko du Espainian. Mãe fadoaren inguruko solemnitatean mugitzen da, musikan murgiltzen zarenean aurkitzen duzun magian, baina baita hitzek itzultzen duten emozioan, bere komen arnasetan, bere isiltasunen intentsitatean ere.