Agiriaren lehen artikuluaren arabera, eskualdeak 22tik hamahirura murriztuko dituzte, horietako ugari batuta: Akitania, Limousin eta Poitou-Charentes batzearen ondorioz sortutako eskualdearen parte izango litzateke Ipar Euskal Herria, 5,8 milioi bat biztanleko eskualdean —Lapurdi, Nafarroa Beherea eta Zuberoan 285.000 lagun bizi dira—.
Horiez gain, onartutako agiriak aurreikusten duenez, bat egingo dute Nord-Pas-de-Calais eta Picardiek, Champagne-Ardennek, Alsaziak eta Lorrenak, Auverniak eta Rhone-Alpeek, Borgoinak eta Franche-Comtek, Languedoc-Roussillonek eta Midi-Pyreneesek, eta Normandia Garaiak eta Normandia Behereak.
Bere horretan geratuko dira Bretainia, Korsika, Ile-de-France, Centre, Pays de la Loire, eta Provence-Alpes-Cote-d’Azur. Frantziako Gobernuaren hasierako ideia hamalau eskualdetara pasatzea zen.
Kexa ugari eragin ditu erreformak, Euskal Herrian nahiz kanpoan. Colette Capdevielle Baionako diputatu sozialista Akitania Midi-Pyrenees eskualdearekin elkartzearen alde agertu da, beste zenbait diputaturekin, "koherentea" iruditzen zaiolako, "geografikoki, kulturalki eta ekonomikoki".
Kexu ozenenetakoak Bretainia aldetik entzun daitezke. Izan ere, berrantolaketa horren barnean, eskualde anitzen elkartzea dago jokoan. Naoned hiriburutzat duen Loire Bretainia Atlantikoari berriz ere lotzea eskatzen dute aspaldi honetan, Bretainia historikoa eskuratzeko gisan. Apirilean, hamar mila lagun bildu ziren horren alde Naoneden, ekainean bost mila gehiago.
