Sakabanaketak azken bi hamarkadetan utzi duen arrastoa mingarria eta krudela izan da, bai presoentzat berentzat, bai haien senide eta lagunentzat ere. Ondorio horien laburpen xehea bildu du Etxerat-ek txosten batean. Gaur egun dauden 748 euskal presoetatik, hamabost baino ez daude Euskal Herriko hiru espetxeetan; gainerakoak, Espainiako eta Frantziako kartzeletan barreiatuta daude. Guztira, 83 espetxetan sakabanatuta dituzte: Espainian 582 euskal preso daude 49 espetxetan sakabanatuta, eta Frantzian 151 preso 34 kartzelatan.
Ondorioz, hurkoak bisitatu ahal izateko, preso bakoitzaren senide eta lagunek 1.223 kilometroko bidaiak egin behar izaten dituzte astero, batez beste. Bidaia luze horietan,268 istripu izan dituzte azken bi hamarkadetan, eta horietan hamasei pertsona hil egin dira. Zaurituta, berriz, ehun baino gehiago izan dira. Baina kalte pertsonala ez ezik, odoluste ekonomikoa ere pairatzen dute presoen senideek eta lagunek kartzeletako joan-etorrien ondorioz: familia bakoitzaren hileroko batez besteko gastua 1.637 eurokoa da.
Senideek ez ezik, presoek ere sakabanaketa politikaren ondorioak erruz sufritzen dituzte.Etxerat-ek gogora ekarri duenez, presoa bera «deuseztatzea»helburu du sakabanaketa politikak.Eta, kasu batzuetan, ondorioak muturrekoak izan dira. Izan ere,bakartze egoerak, erasoek, oinarrizko gabeziek eta espetxeetako legediak heriotzara eraman ditu hainbat preso. Hala, 1985etik hogeita bat euskal preso politiko hil dira espetxe barruan: horietako bederatzik bere buruaz beste egin dute -zortzi urkaturik hil dira-, etahamabi gaixotasun larri baten ondorioz hil dira.
Sakabanaketaren beste aurpegietako bat da bakartze politika. Kartzela berean egonda ere, maiz ez dituzte kolektiboko kideak elkarrekin jartzen, eta beste zenbaitetan, presoak bakarrik egoteaz gain, isolamendu moduluan jartzen dituzte. Horretaz gain, askotan presoari bisitak murrizten dizkiote, bisiten denborak mugatzen dizkiote, edota jendea ikustea galarazten diote.
Euskal presoen aurkako neurriak gogortuz joan dira azken urteotan. Besteak beste, Parot doktrina ezarrita kartzela zigorrakurte askotan luzatuz, eta gaixotasun larriak dituzten presoak kartzeletan dituzte. Egun, hamar euskal presok dituzte gaixotasun sendaezinak, beste bik gaixotasun psikologiko larriak dituzte, eta beste hiru baldintzapeko askatasuna lortuta ere, etxean hertsiak daude, gaixorik.
Sakabanaketaren aurkako ahotsak ozen entzun dira azken bi hamarkadetan. 1990ean Euskal Herriratzea eskatzeko lehen manifestazioa egin zenetik hamaika ekimen eta mobilizazio egin dira aldarrikapen bera hartuta. Oraindik, ordea, ez da lortu euskal presoak Euskal Herrira ekartzea.
