Animalien babeserako L214 elkarteak hiltegietako tratu txarrak salatu dituen hirugarren aldia da urte bakarrean. Bideo bat argitaratzen duten aldi oroz informazioa edo lekukotasuna eman nahi duen jendeak deitzen dituela dio Sebastien Arsac elkarteko kideak. Horrela iritsi ziren Mauleko hiltegira. Esan du hiltegiak zuzentzen dituztenek badakitela «leku minberak» direla.
Hiltegi txikia da Maulekoa, bio-ziurtagiria duena.
Paradoxa bat da. Hiltegi industrialak ala txikiagoak izan, animaliak kate lanean hiltzeko eskatzen zaie langileei. Pazko aitzineko bi asteetan, 15.000 kabala hil dituzte Maulen. Langileei abereak gure ordez hiltzeko eskatzen diegu, intimitatean, sentiberatasunez, animaliak zainduz, baina horrelako lekuetan lan egitean, sentiberatasuna galtzen da, arauak ez dira errespetatuak, egitura batzuk ez dira egokituak...
Azpiegitura bera da arazoa?
Bideoan ikusten da: txahalak sartzen dituzten gunea behi helduentzako egokitua da; bi edo hirunaka sartzen dituzte barnera. Lehenak kolpea jaso ondotik, besteak ikaratzen dira, eta langileari biziki zaila zaio harrapatzea. Ondorioz, gaizki zorabiatutako abereak jartzen dituzte zintzilik.
Arkumeei dagokienez ere erritmoa ikustekoa da: nik ikusi ditudan irudietan bospasei arkume —batzuetan hamar ere bai— zorabiatzen dituzte minutu bakarrean. Eta, noski, irudietan bezala, arkume bat bestearen gainean agertzen bada, batek karga elektrikoa jasotzen du, eta besteak, ez. Arkume batzuk zintzilikatuak, besteak bidean heldu... Langileak eskuetan duen zitzilikatzeko kakoarekin kolpea ematen dio buru gainean, halabeharrez, eta arkumeak oraindik kontziente zintzilikatuak dira.
Ez da ametsik egin behar, hiltegi txikietara ere abereak gogoz kontra joaten dira, behartu behar dira: indartsuenaren legea da.
Zuzendariak «etsipenez» hartu ditu gertakariak. Sinesgarria da ezjakinean izatea?
Zaila da. Ulertzen da dena bere langileen gain utzi nahi duela, baina zaila da hari erantzukizunik ez egoztea, bere hiltegian gertatzen denaren berri izatea dagokiolako. Ez da gertaera bakartu bat; astebetez grabatutako irudietan dozenaka kasu badira. Baina zuzendaritzarena bezala, hiltze prozesua zaintzea dagokien estatuko albaitaritza zerbitzuena ere bada erantzukizuna: edo ez dute behar bezala zaintzen eta ez dute esku hartzen, edo ez daude egon beharko luketen lekuan. Ez diet langileei errurik kendu nahi, baina ezin zaie egotzi erantzukizun osoa ere.
Pazko garaian duten lan zama aipatu du zuzendariak. Ezohiko gertakaria da, ala eguneroko bat erakusten du?
Egia da Pazko aitzineko azken haitada horretan erritmo handia dutela, baina urte osoko jarduna dute. Bideoan agertzen dena ez da anekdotikoa; dituzten praktikak ikustean —txahalak hirunaka sartzea edo behar bezala ez zintzilikatzea—, agerikoa da prozedura arazo bat badela. Erran nahi du zorabiatzeko urgentziazko pintza ez dutela eskura, edo ez dutela erabiltzeko ohiturarik; agian, ez dakitela erabiltzen.
Formakuntza falta dute langileek?
Teorikoki langileek formakuntza jaso dute. Baina, gerta daiteke jasotako formakuntza desegokia izatea, edo ikasitakoa ahantzi dutela. Teorian formatuak dira, baina agerikoa da prozedura orokorrean akatsak daudela.
Salaketa jarri duzue.
Paueko epaitegian salatu dugu Mauleko hiltegia, animalienganako krudeltasun eta tratu txarrengatik. Aditu baten azterketa ere eskatuko dugu auzitegi administratiboan, estatuko albaitaritza zerbitzuak iker ditzan. Guretzat, zerbitzu horien erantzukizunak agerian uzteko lehen etapa da. Hirugarren hiltegia da kontrolen gabezia bat duena: egokituak ez diren azpiegiturak, arauak betetzen ez dituzten praktikak, albaitaritza zerbitzuen esku hartzerik gabe.
