«Etxekoengatik pozten naiz, ia nik baino gehiago sufritzen dutelako»

Iluntze aldera hartu du telefonoa, eta dei galduz eta mezuz josita zeukan. Zoriontsu dago Irujo (Ibero, Nafarroa, 1981), nabaritzen zaio, eta dei osoa etxekoei eta ingurukoei eskerrak emanez pasatu du. «Halakoak ospatu egin behar dira», dio, eta txapeldunaren ahots urratuak afariaren ostekoak luze jo zuela argi uzten du.

Zer moduz ospakizuna? Ahotsarengatik luze jo duela dirudi.

Gaua luzea izan da, baina merezi zuen, txapel bat ez da beti irabazten. Jarraitzen nautenekin egon naiz, eta oso zoriontsu naiz.

Rantxerarik bai azkenean?

Denetarik egon zen, beno mariatxia ez zen agertu, baina garrantzitsuena nire jendearekin egotea izan zen. Hau ospatzekoa da, finalak ez dira beti jokatzen, eta jarraitzen zaituen jendearekin egon behar duzu; haiek gabe ez naiz ezer.

Jendearekin egotea izugarria behar du, eta zuk zale oso fidelak dituzu.

Ni pozik nago, baina oso pozik nago ere bai jende eta familiakoengatik, haiek ia nik baino gehiago sufritzen dutelako. Nik bederatzi txapel irabazi ditut, eta hau lehenbizikoa bezalakoa da, eta askotan eurak ni baino zoriontsuago egoten dira. Pena izan dut neska-laguna ezin izan zelako egonospakizun guztian, alabarengatik, baina jarraitzen nauen jendearena izugarria da, onenak dira.

Egunkaria besapean hartuta iritsiko zinen, begiratu dituzu?

Berandu esnatu naiz, eta gero. Polita da. Sufrimendu aste hauen ondoren etxekoek ia nik baino gehiago gozatu dute argazkiak ikusten, eurek jasaten nautelako.

Nola gogoratzen duzu finala?

Zerbaitekin gogoratzen naiz, eta horregatik dut ahots hau. 0-7 galtzen hasi ondoren, irabaztean gogo handiagoz hartzen da txapela, eta ospakizuna halakoa izan da. Honek guztiak Goñi III.arekin irabazitako 22-21eko finala ekarri dit gogora -2009koa-. Zenbat eta gehiago sufritu, orduan eta gehiago gozatzen duzu ospatzen.

Erritmoa izugarrian jokatu zenuten.

Nik horren bila aritu nintzen0-7koaren ondoren. Ligaxkako partida buruan nuen, eta Eugirekin hitz egin eta berak esaten zidan erritmoa sartu behar zela. Partida guztia berdina izan zen, piloteoan agintzen zuenak lortu zuen tantoa.

Bakeak egin dituzu lau t'erdikoarekin?

Ez dut bakeak egin beharrik, baina egia da modalitate horretan pilotari guztiak berdindu egiten garela, ezin duzu kolpea nahi beste askatu, eta jokatu egin behar da. Asko kostatzen zait jokatzea, eta apurka hartzen dut erritmoa. Joko hau hala da, denok jokatzen dugu asko, eta garaipen honek zapore hobea badu, dagoen lehiarengatik da. Eta horregatik etorri da tamaina horretako ospakizuna.

Lau t'erdian jokatzeko modua aurkitu duzu?

Bai, baina egun guztietan ez da dena ondo irteten. Herenegun lortu nuen, eta 0-7 galtzen hasi arren, ni jokatzeko nengoen.

Askok uste dute inoizko zure sasoi onenean zaudela.

Ez dakit, baina egia da orain primeran nagoela.

Urte oso ona, ezta?

Urte ikaragarria! Bi txapel, Nafarroako lau t'erdikoa eta binakakoaren finalerdietara iritsi nintzen, eta astebete bakarrik egin dut min hartuta, eta hori oso gutxi da. Urtero sinatuko nuke beste hainbeste.

Sei urte eta erditan, hamahiru final.

Bai, baina nik gehiago nahi ditut. Beste hamahiru gutxienez.

Igandean Mastersa, gero binakakoa... Hau guztia ez da gelditzen.

Hori da, ez dago etenik. Baina, tira, igandea urrun ikusten dut, oraindik txapela jarrita daukat, eta etxekoekin gozatu nahi dut. Etxean gustura egoteko gogoz nago, Gemma eta Arhanerekin, eurekin gozatuz. Nik hau guztia lortu badut, hein handi batean eurei esker da, eurek jasan eta babesten naute. Egia esateko, ez diot inori gomendatzen Irujorekin egotea finalaren aurretik.

Gaur entrenatuko duzu?

Ez, etzira arte ezer. Korrika apur bat egingo dut parrandaren ondorenak kentzeko.