Itun asko, argitasun gutxi

•AEBetako Woodrow Wilson presidentearen 14 puntuak (1918): Lehen Mundu Gerra bukatuta, Europan egonkortasun politikoa lortzeko eta etorkizunean gudak saihesteko, autodeterminazioaren printzipioa sartu zuen AEBetako Kongresuan egindako diskurtsoan.

•Nazio Batuen Agiria (1945): Herrien determinazio askerako eskubidea kontzeptu politiko gisa agertzen da. Ongizatea eta egonkortasuna lortzeko asmoz, nazioen artean lankidetza sustatzea da agiriaren xedea.

•Nazio Batuen Erakundeko Batzar Nagusiaren1514 ebazpena (1960):Kolonizatuta dauden herrialde eta herrien indepen- dentzia eskubidea aitortzen du.

•Eskubide Zibil eta Politikoen Nazioarteko Ituna (1966): Eskubide gisa aitortzen da autodeterminazioa. Itun horrek kolonien fenomeno historikoa gainditzen du.

•Kanadako Auzitegi Gorenak Quebeceko auziari buruz (1998): Prozeduraren legitimazio demokratikoa azpimarratzen da. Gehiengo argi batek galdera argi bati erantzunez lurraldea independentea izatea nahi duela adieraziko badu, bide emango lioke independentziari.

• Kosovoren independentzia deklarazioaren inguruko Nazioarteko Justizia Auzitegiaren sententzia (2010): Bide demokratikoak erabilita bortxarik gabe egindako prozesua zilegi dela dio. Alde bakarreko independentzia deklarazioak, hortaz, ez du urratzen nazioarteko zuzenbidea. Emaitzari baino gehiago, bideari erreparatzen dio sententzia horrek.