Hiru urte pasa dira Clerbilek, Jose Antonio Jainaga buru duten inbertitzaile taldeak, Sidenor erosi eta altzairu ekoizlearen lema hartu zuenetik. Kudeatzaileak urte horien erradiografia luze zabala egin du, eta iazkoa «krisiaz geroztik izandako urterik onena» izan dela nabarmendu du, 56 milioi euroko irabaziekin. Dena, baina, ez dira argi izpiak bere diagnosian, eta hurrengo urteetan ekoizpenaren bolumena jaitsi egingo da. Beherakadari aurre egiteko, jarduna dibertsifikatzeko inbertsioak egin ditu. «Gure ekoizpenaren %70 auto industriara bideratzea ez da osasungarria», onartu du.
Hiru urte on
Clerbil taldeak 2016ko ekainean erosi zion Sidenor Gerdau multinazional brasildarrari, eta Jainagak harro nabarmendu du altzairu enpresak izandako «bilakaera positiboa». Emaniko zifren arabera, hiru urtetan 670 milioi euro fakturatzetik 898 milioira igaro da Sidenor, eta 2016an milioi bat euroko irabazi garbia zena 56 milioiraino hazi zen iaz. Modernizazioari, kostuen murrizketari, eta «automobilgintzaren egoera onari» egotzi die jabeak emaitza ona.
2019, kaskarragoa
Automobilgintzarekiko menpekotasuna, baina, bi ahoko ezpata da, eta Jainagak ohartarazi du bi urte barru «ezinezkoa» izango dela hain datu onak ematea. 2019ko lehen zifrak eskuan dituzte jada, eta ekoizpena %10 jaitsi da. Fakturazio beherakada, gainera, are handiagoa izango da. 2020rako ez du espero datu hobeagorik. «Autogintza egonkortasun gutxiko aro batean dago, zalantza asko dituzte: auto elektrikoa, muga zergak... Autogintza enpresen erosketa politika zuhurra da. Auto salmenta jaisten denean lehengaiak erosteari uzten diote biltegietan duten guztia agortu arte».
85 milioi euro Basaurin
Sidenorrek «berrikuntzak» egingo ditu menpekotasun horri aurre egiteko. 85 milioi euroko inbertsioa egin du Basauriko fabrikako makinerian —taldeak duen handiena da, 900 langilerekin—. 2016az geroztik 175 milioi euro sartu dituzte bertan, Gerdau taldeak aurreko 30 hilabeteetan inbertitu zuena baino hiru aldiz gehiago. Horri esker produktu berriak ekoitzi ahalko dituzte, «sektore ezberdinetarako». Besteak beste, energia eoliko errotak eta trenak egiten dituzten enpresak dituzte begiz jota. CAFeko ordezkariak, esaterako, makineria ikusten egonak dira.
Energia, metala...
Altzairuarentzako bezero berriak aurkitzea dibertsifikatzeko modu bat da, baina ez bakarra, eta Sidenor «enpresak erosteko» prest dago, hori bai, beraiekin «sinergiak» dituztenak. Hiru motatako inbertsioak dituzte buruan: hondakin metalikoak birziklatzen dituzten enpresak —txatarra da Sidenorren lanabesa—, energia berriztagarri parkeak eraikitzea, eta energia berriztagarriak sortzea. «Guk diru pila bat bat gastatzen dugu energian. Gure energia, gainera oso garestia da. Guk sortzea kostuak murrizteko modua litzateke».
«Gauzak egiteko» dirua
Merkatuan mugitzeko, baina, dirua behar da. Sidenorrek bankuekin zuen zorra birnegoziatu ahal izan du —60 milioi eurokoa da—, eta uztailean Europako Inbertsio Bankuak 50 milioi euroko mailegua eman zion. Bi urte ditu erabiltzeko, eta hamar bueltatzeko. Horrenbestez, 100 milioi euroko poltsa du «gauza errentagarriak egiteko». Sinergiak lehenetsiko dituzte, baina ez dute zertan guztiekin lotura izan behar. «Enpresa asko» eskaini dizkiete, eta dei gehiago espero dituzte orain.
Arnasa Azkoitiarentzat?
Sidenorrek Reinosan (Espainia) zuen fabrikaren %75 saldu dio NFL enpresa taldeari, eta trukean 30.000 tona altzairu erosiko dizkio hurrengo sei urteetan. Horrek arnasa beharko luke Azkoitian (Gipuzkoa) duen lantegiarentzat, hark antzeko produktua ekoizten baitu. «Askotan esan digute bietako bat itxiko genuela. Bada, ez dago instalaziorik ixteko planik, eta izatekotan, aldi baterako litzateke». Baina nola? Merkatuaren joera beherakoa da, eta eskaerak asetzeko Azkoitiko fabrikak duen altzairu ekoizpeneko bi trenetako batekin aski balitz, Jainagak ohartarazi du bestea aldi baterako itxiko luketela lan erregulazio txosten baten bitartez.
Fusioak dira siderurgia «salbatzeko» bidea
Juan Antonio Jainaga EAEko siderurgia enpresak elkartzearen aldekoa da. «Altzairua ekoizten duten guztiez mintzo naiz, baita gero barrak eta hodiak egiten dituztenez ere». Bere ustez sektorea «salbatzeko» bide bakarra da, enpresa txikiek arazo asko dituztelako. Akordioez harago joatea defendatu du: «Fusioez ari naiz». Tubacex, Tubos Reunidos, Arcelor eta Olarra enpresak izendatu ditu, besteak beste. Momentuz «kafe makinako kontaktuak» dira, baina gaiari heltzeko asmoa du. «Ideia askok dute gustuko, baita Jaurlaritzak ere. Baina inork ez du lehen pausoa eman». Azken hamabost urteetan altzairugintzaren ekoizpena erdira jaitsi da.
