Euskal Herriari jakinarazpena
Asier Guridi Zaloñak, Venezuelako Errepublika Bolibartarrean «errefuxiatu estatus edo izaera» ofiziala duen euskal exiliatu politikoak, ondorengoa jakinarazi nahi dio Euskal Herriari:
Estatu espainiarraren jazarpen eta mendekutik ihesi, 2001. urtetik exiliaturik nago. Aurretik, 1992. urtean, Espainiako Guardia Zibilak modu basatian torturatu ninduen eta 1992-1997 urteen artean Estatu espainiarreko presondegietan preso egon nintzen. Leku-aldaketetan eta presondegi barnean sei alditan jaso nituen jipoiak.
2005. urtetik Venezuelako Errepublika Bolibartarrean bizi naiz. 2008an, venezuelar jatorriko bikotekidearekin dudan harremanean jaio zen Iban Guridi Diaz gure semea. Denbora guzti horretan, mototaxi eta taxi gidari lanak eginaz izan nuen irabazpidea; 2013ko irailean —atzerriko interesei, aginduei eta diruari jarraiki—, Interpoleko agenteek atxilotu ninduten arte.
2013an, epe labur batez preso egon ostean, egun bizi dudan eta 13 urteko euskal/venezuelar haurrari zuzenean eragiten dion infernua hasi zen egiazki. Inolako nortasun juridikorik gabe, eskubiderik gabe, bizitza normala egin ezinik,.. kale gorrian utzi ninduten. Honek nire semea Iban, nortasun, babes, berme eta eskubiderik gabe gelditzea ere ekarri zuen. Era guztietako arazo, ezintasun eta eragozpenak bizitu ditugu: Venezuelak bizi zuen egoera sozioekonomikoarengatik, jakien salmentan arrazionamendua izan zen garaian, elikagaien erosketa eragozten zitzaigun nortasun juridikoa edo Venezuelako Nortasun Agiria ez izatearren. Linbo egoera honetan, juridikoki ez nintzen existitzen, ez zegoen lanbide formalik izaterik, ezta mototaxi edo taxi gidari gisa lan egiterik. Bizi nintzen herrian adibidez, laranja zukuak saltzera kalera atera nintzenean, bertako udaleko funtzionariak izan ziren kaletik kanporatu nindutenak.
Urte asko pasa ditut nortasun agiririk gabeko egoeran. 2020ko irailean Caracasen dagoen Espainiako Kontsulatu Orokorrak ere, Estatu batek bere lurraldez kanpo eman dezakeen nortasun agiri bakarra, hots pasaportea, ukatu zidan. Ukazio horrek, aita eta seme baten artean ematen den eskubideen transmisioa eragotzi zitzaion Iban Guridi nire semeari. Nola eman nire semeari seme izatearren dagozkion eskubideak, era berean eta aurrez, bere aitaren nortasuna eta aitortza eragozten bada?
Espainiako Kontsulatu Orokorrak nortasun juridikorik ematen ez didanez, semea Euskal Herrian, Oñatin, egoera irregularrean dagoen venezuelar jatorriko etorkin gisa bizi da. Nortasun juridiko hori izatea nahita nahiezkoa da semea Kontsulatu Orokorraren aurrean aurkeztu eta dagozkion eskubideak eskuratzeko.
Ez da batere gozoa gizartetik bereizia eta aldendua bizitzea, inolako babesik, bermerik, eskubiderik, eta tutoretza eraginkorrik gabe. Linbo egoera horretan bizi beharrak soilik, mila arazo sortzen ditu egunak joan eta egunak etorri. Besteak beste: ezin lanbide duinik izan; gidatzeko baimenik izan; banketxetan konturik izan; norberaren izenean telefono mugikorrik izan; administrazioan tramiterik egin.... Nire semea Iban zuzenki kaltetua da ere; ezin du ikasketetarako beka eskarietarako eskakizunak osatu; erregularizazio paperak edo NANa eskatuko dioten bidaia eta bisitaldi kulturaletan parte hartu; DBH2 amaitzean titulu hori lortu izana erakutsiko lukeen agiririk jaso; oinordekotza eskubideetarako ezindurik..... Eta poliziek ezarritako errepide-kontrolen batean identifikatua izanez gero, migrazio politikaren ondorioak pairatzeko beldurrez.
Egoera honi amaiera emateko asmoz, 2021eko abenduak 3an gose grebari ekin nion Caracaseko Espainiako Kontsulatu Orokorraren aurrean. Borrokaldi hau 2021eko abenduak 8an bertan behera utzi nuen, egun horretan Venezuelako Errefuxiatuen Komisio Nazionalak "errefuxiatu izaera" aitortu zidalako. Era horretan, «errefuxiatu izaera» ofizialak suposatzen duen babesak, nortasun juridikoa eskuratuko nuela aurreikusten nuen. Baina Venezuelan, nortasun agiriak ematen dituen Saime izeneko instituzioan, hainbeste denbora linbo juridiko egoeran bizi izan den pertsona batek bete ezinezko hainbat baldintza eta eskakizun eskatzen dira (Espainiar pasaportea, 25 petro, balantze ekonomikoak ...). Hortaz, bide hori blokeatuta gelditu da Venezuelako Gobernu Bolibartarraren aldetik borondate politikoa erakutsi artean.
Horrela ba, egoera hau erro-errotik konpondu beharra dago. Komunikatu honen bidez jakinarazi nahi dut, gaur, 2022ko martxoaren 29, asteartean, nire semearen eta nirenortasun juridikoa izateko eskubidea eskatuz, gose greba berri bati hasiera ematen diodala Caracasen, Espainiako Kontsulatu Orokorraren aurrean. Estatu Espainiarra da 2020ko irailetik nire nortasuna/pasaportea ukatzean gure egoera erregularizatzea ezinezko egiten duena; eta bide batez, aitarengandik semearengana eman behar diren eskubideen transmisioa ezinezko egiten duena. Era berean, Venezuelako Gobernu Bolibartarrak bere esku ditu egoera hau konpontzeko tresnak; «errefuxiatu izaera» aitortu izanak, eman behar lukeen babesa indarrean jarriaz; nortasun juridikorik gabe ezinezkoa da inor babestea; eta 13 urteko haurraren aitari, Asier Guridiri, Venezuelako Nortasun Agiria ematetik hasi beharko litzateke babes hori. Gogoratu behar da ere Venezuelako Gobernu Bolibartarraren esku dagoela Iban Guridi Díaz haurraren jaiotze agirian egin beharreko zuzenketa eta aldaketak bideratzea eta erraztea.
Euskal Herriko alderdi politiko, talde, norbanako, komunikabide eta eragile guztien babesa eta elkartasuna eskatzen eta eskertzen dut hasi berri dudan borroka honen sustengu gisa. Injustizia nabarmena den egoera honen aurrean bestaldera begira jarraitu nahi duena ongi erretratatua aterako da. Zuen isiltasunak injustizia onesten du!
Nire semeagatik, nigatik, guregatik!
Linbotik aterata gure eskubideak eskuratzeko borrokara!
