«Programatzen ikastea hizkuntzak ikastea bezalatsu da»

Quebecen bizi da Louis Schnellbach (Fontainebleau, Frantzia, 1991), baina harreman estua du Euskal Herriarekin. 16 urterekin iritsi zen Euskal Herrira lehen aldiz, eta «leku zoragarria» iruditu zitzaion; lagun ugari eta emaztea euskal herritarrak ditu. Euskara ikasten ari da.

C++ programatzaileak oso estimatuak zarete ofizioan. Zientzialari eroaren eta frikiaren arteko nahasketa zarete askorentzat.

C++ lengoaia zaharra da —2023an 40 urte beteko ditu—, eta, hura ulertzea zaila bada, are zailagoa da ongi erabiltzea. Gaur egun, lengoaia errazagoekin hasten da jendea (Phyton, C#), baina bideo joko, hegaldi simulagailu, datu base eta beste hainbat sistematan erabakigarria da; horregatik da horren estimatua.

Era berean, aztiak ere bazarete, eta magia egiten duzuela dirudi. Inork ez daki, justuki, zer eta nola egiten duzuen.

Programatzea ordenagailuari aginduak ematea da. Ordenagailuaren xehetasun guztiak hartu behar dira kontuan, arkitektoek etxeak egiten dituztenean bezala. Programatzen ikastea hizkuntzak ikastea bezalatsu da. Baina gizakiari mintzo beharrean, makinari mintzo zara; horixe du ezberdintasuna.

Neska askok maite dituzte bideo jokoak, baina gutxik ekiten dio programazioari. Zer esango zenieke?

Informatika zailegia dela uste dute askok, edo gizonen kontua dela. Guztiz faltsua da, jakina. Emakumea informatikan urri eta bideo jokoetan are urriago izatearen errua estereotipoek dute. Zorionez, gizonak eta bideo jokoen industria, oro har, hasiak dira arazoaz jabetzen; mentalitatea aldatzen ari da. Era berean, arazoari aurre egiteko elkarteak ere sortu dira; esate baterako, Girls Who Code, AEBetan.

Anguleman egin zenituen ikasketak. Komikizalea zara? Maite dituzu? Zergatik?

Batmanen komikiak irakurri ditut, ahalmen magikorik ez duen heroi bakarra delako, baina besterik ez. Nahiago dut bande dessinée-a edo manga. ENJIN Ecole Nationale des Jeux et Media Interactifs Numerique unibertsitatean ikasi nuen. Hango masterra oso interesgarria da, beste hainbat ofiziorekin batera egiten direlako ikasketak. Grafistak, audio sortzaileak, joko diseinatzaileak, proiektu buruak, ergonomistak eta programatzaileak elkarrekin aritzen dira; lan horietariko bakoitzak dituen mugez jabetzen zara berehala.

Zer egin daiteke bideo jokoen bidez, kultura hobetzeko?

Bideo jokoetan, adinaren araberako sailkapena dagoen arren (+16, +18...), gomendioei ez zaie jaramonik egiten, eta haurrak jokoan aritzen dira, tamalez. Joko askoren oinarrian badago kultura bat, herri bat edo historia bat, baina ez dira horren ezagunak, eta hortxe dago koska: enpresa handiek publizitate kanpaina garestiak ordain ditzakete; estudio txikiek, aldiz, ez dute halako baliabiderik beren jokoak iragartzeko. Enpresa txikiak dira, justuki, kultura bat partekatzeko edo joko bortitzetatik ateratzeko ahalegina egiten dutenak.

Euskal mitologian oinarrituriko joko bat egin zenuen, eta Ipar Euskal Herrian estudio bat sortu nahi zenuke. Plan ederra dirudi…

Zoritxarrez, bideo jokoetarako estudio bat sortzea ez da erraza: lehia latza da! Alde ekonomiko eta administratiboaz gain, kontuan hartu behar da milioika joko plazaratzen dela egunero Steam-en. Bideo joko arrakastatsuaren errezeta ez da zientzia zehatza. Ideia on baten jabe izan behar duzu, errealizazio ona ere behar da, eta zeresan aski eman, baina bada zati bat batere kontrola ezin litekeena, eta era berean erabakigarria dena. Mitologiaren eta kulturaren gaineko bideo joko bat sortzea amets moduko bat da niretzat, baina hemen urte batzuk falta zaizkit, abentura horri heldu aurretik.

Bideo jokoetan ariko ez bazina, zein alorretan lan egin nahiko zenuke programatzaile gisa?

Zaila du erantzuna, ez baitut neure burua horretan besterik imajinatzen. Baina alor zientifikoa ere gogoko dut, eta, bideo jokoei heldu izan ez banie, sektore aeroespaziala, robotika edo inteligentzia artifiziala hautatuko nukeela uste dut.

Zer moduz zoaz euskararekin?

Euskara serioski ikasten hasi nintzenean, liburuak eta Internet bakarrik nituen eskura; orduan ez nuen ikastarorik gertu —egun, badira ikastaroak Montrealen, baina ez Quebec hirian—. Beraz, gramatikako arauak ulertzeko, hiztegi pixka bat izateko eta esaldi sinpleak egiteko hasi nintzen. Baina liburuak eta Interneteko guneak oso akademikoak dira, eta hizkuntza baten oinarria jendearekin komunikatzea da: beraz, dakidana praktikan jartzen dut nire lagun elebidunekin. Bideo jokoez aritzen den mintzalagun talde batean ere parte hartzen dut.