Zuzenean manipulatutako txotxongiloak eta objektuak. Ez dago erlojua gelditzerik, oraina geroratzerik. Iraganean korapilatu gineneteik, minean, zaurian, ilusio zapuztuan bizi da bizia. Sokak moztu eta agurtu beharra dugu egunen batean aske dantza gaitezen. Emakume batek kutxa handi bati tiraka lapurtzen du espazio hutsa. Zerrek du hainbesteko pisua? Noizbait zerbaiten parte izan ziren objektuek, gaur ezerezean utziak daudenek. Bada kutxa berriro zabaldu eta amets hautsien dantza ospatzeko garaia, zamak baztertu eta arrastaka daramagun kutxak arnas eman diezagun uzteko unea.