Idazleok asko jarduten dugu errealitateaz, gure egitekoa omen da gertatzen dena kontatzea. Asuntoaz jardutea, bai hurbilekoaz, bai orokorraz. Errealitatearen ertz ugariak harrapatu, errealitatearen zoko ilunenetan argi egin, errealitatea islatu. Hori esaten dugu behintzat. Saul Bellowen gutun bateko aipuaren ur hotzak brastakoan esnatu nau eta zein lañoa naizen ikustarazi:
«Nobelagileek (baita poetek ere) beti jakintzat eman dute badakitela inguruko errealitatea deskribatzen.Zein uste oker patetikoa! Zelako harrokeria! Munduak gainditu egin gaitu eta proportzio astronomikoetan derrotatu gaitu. Ezin dugu izan haren galgan egoteko esperantzarik. Idazleen imajinazioak ez du sekula lortuko hogeigarren mendeko historia politikoaren perbertsio maila».
Ados. Baina eranskintxo bat egingo nioke Bellowi: idazleok ez gara perbertsioaren lekuko soil. Bagara parte ere.Hortik abiatu gabe, gure begiradak balio gutxi…
Hitz beste. Anjel Lertxundi
Begirada
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
