Inoiz zabaldu ez dudan atea. Iritsi ez zaidan gutuna. Jaso ez dudan musua. Baztertu nuen bidea. Bete gabeko hitz eta ametsak. Irakurri ez dudan hainbat eta hainbat liburu. Gozatu ez nuen uda sargori hartan maitemindu ninduenari esan ez nizkion hitzak. Hartu ez nuen trena, joaten utzi nion autobusa, urrutiratzen ikusi nuen ontzia, zeruan galdu zen hegazkina. Oharkabean ukatutako laguntza, eman ez nuen ukendua, eskaini gabeko denbora eta pazientzia; ohar betean ukatutako laguntza, eman ez nuen ukendua, eskaini gabeko denbora eta pazientzia. Ahanzturaren, nagikeriaren eta axola faltaren zangetan usteltzen utzitako oroitzapenak, asmoak, erabakiak, idealak. Nireei eskaini ez nizkien orduak, nireei lapurtzen dizkiedanak. Usaindu ez nuen lorea, hartu ez ditudan olatuak, entzun ez nuen kardantxiloa. Damurik merezi ez duten gauzen damua, damua behar luketen gauzen damu falta.
Inoiz zabalduko zaidan ate hori.
Hitz beste
Erreskatean
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
