Higatik!

Franco hil ondorengoko lehen bozetan oso erakargarriak izaten ziren militante askoren etxeetako jardunak, hainbat jende sukaldean edo egongelan bilduta kalakari kalaka, propaganda sartzen gutunazaletan, ordu txikiak arte. Bizpahiru amek eta haien umeek jarduten zuten bereiziki hartan. Lurrean, kartoizko kaxa handiak nonahi, propagandaz beteak. Kutxa batetik gutunazal bat hartu eta gurasoen alderdiko hautagaiaren propaganda sartzen zuten bertan; hartu beste gutunazal bat, eta sartu propaganda. Bitartean, eszena familiarrean falta ziren senideak —normalean gizonezkoak— kalean zebiltzan, kartelak jartzen han-hemen edo bezperan betetako gutunazalak buzoneatzen etxez etxe.

Aldian behin, emakumeren batek, hautagaiaren argazkiari begiratu eta gero, komentarioren bat egiten zuen: «aizak, guapo —orduan gizonezkoak izaten ziren hautagaiak—, ea nola portatzen haizen, ez gaituk eta alferrik ari higatik lanean!».